Dan heeft hij het toch fout. Luuk De Jong is Nederlands en speelde bij FC Twente in de aanval.

Daar staat Koef in de spits. Toivonen op het middenveld.

De enige Nederlandse aanvaller met een basisplaats bij een topclub is dan ook nog eens opgeleid door Sparta...

Cruijffs redenatie is alleen wel een beetje krom. Zo stelt dat hij Jol er pas een jaar zit (en zodoende nog niet alle ins en outs kan kennen), maar in het geval van Olde Riekerink houdt hij er een andere benadering op na. Immers, Olde Riekerink zat er ook pas een jaar toen Van Basten aantrad (toen Cruijff alles wilde omgooien maar Van Basten dat niet wilde) en het jaar daarop (toen Jol aantrad) waren alle mensen die bij het technische beleid betrokken zijn net vervangen (V/d Boog zat er pas een half jaar en Jol had Van Basten net vervangen).

Dit is, uitgaande van de omstandigheden waarmee je nu eenmaal te maken hebt, juist wél een logisch moment om veranderingen door te voeren.

Wat betreft Ajax ging hij daar de vorige keer al op in. Olde Riekerink zit er al een jaar of 3, maar begint nu pas te veranderen. Het lijkt mij dat, als je zo lang rondloopt bij Ajax, je vrij snel weet wat het probleem is.

Ik geloof ook totaal niet in die man. Als ik hem over voetbal hoor praten raak ik daar niet warm of koud van. Eerder koud door zijn zakelijkheid.

Cruijff had groot gelijk met zijn plannen om hem weg te halen van die post.

Bertje. Het staat er inderdaad niet helemaal duidelijk. Ik denk dat Cruijff bedoelt dat Olde R al een tijd binnen Ajax werkte. Daardoor is het vreemd dat hij jaren later opeens wel weet hoe het moet.

Met Jol en Blind (vooral de functies) bedoelt hij dat er geen continuïteit is binnen de club. Er wordt van alles veranderd zonder dat de oorzaak van het probleem wordt aangepakt. Veranderen om te verbloemen.

Daarnaast komen Jol en vd Boog van buiten de organisatie. Over beiden kun je je afvragen of ze weten hoe het wel moet. Jol is iemand met een andere visie. Veel defensiever ingesteld. Hij houdt van krachtige snelle spelers. Van de Boog is nieuw in het voetbal. We weten niet goed wat zijn visie is over het opleiden van jeugd. Olde R heeft eigenlijk al bewezen dat hij niet geschikt is voor zijn functie door te lang op dezelfde weg door te gaan.

Chivu. Het gaat om een verandering in denken. In mijn ogen wordt er naar de verkeerde kwaliteiten gekeken. Olde R is bezig om meer individueel te werken en om kinderen te verbeteren met behulp van andere sporten(bijv judo om te leren vallen). Daar ben ik ook een voorstander van, maar zolang er te veel nadruk ligt op werklust, in de pas lopen en positiespel zal er weinig echt verbeteren.

Erevoorzitter van prachtige club

Bron: Cruijff.com

Ineens was er het telefoontje van Barcelona, met de mededeling dat ik unaniem tot erevoorzitter was benoemd. Dan wil je ook het waarom weten. Het had alles te maken met hoe ik het voetbal bij Barcelona en in Spanje beïnvloed en veranderd heb. Als speler en vooral als coach. Een manier van voetballen dat tot het Spaanse nationale elftal aan toe is doorgetrokken.

Als je dat hoort, dan is dat niet alleen mooi, het maakt je ook trots. Maar ook de leiding van Barcelona komt veel eer toe. Ze gaven me altijd het gevoel, dat ik serieus genomen werd, zonder dat alles klakkeloos werd overgenomen. Dat is trouwens het laatste wat ik zou willen. We gaan gewoon volwassen en eerlijk met elkaar om. Daarom sta ik ook altijd klaar als ze willen praten. Of het nu de aanstelling van een nieuwe trainer betreft of het gratis weggeven van de shirtsponsoring aan Unicef.

Vooral dat laatste was omstreden, maar ik vond het juist een uitstekend initiatief. Een actie die stijl uitstraalt en zoiets pas bij een club als Barcelona.

Dan waren er de benoemingen van eerst Frank Rijkaard en later Pep Guardiola als hoofdcoach. Twee voetballers met wie ik gewerkt heb toen ik trainer bij Ajax en Barcelona was. Toen voorzitter Joan Laporta me vroeg waarom hij ze moest aanstellen, heb ik aangegeven dat ze niet alleen weten welk type voetbal bij de club past, maar ze hebben ook een rustige en intelligente uitstraling. Wat ik daarmee bedoelde kan iedereen nu zien. Guardiola wint niet alleen, het gaat vooral om de manier waarop en hoe hij stijlvol hij zelf daarmee omgaat. Net als Rijkaard een voorbeeld voor de jeugd. Een enorm positieve uitstraling die ook op de club afstraalt.

Het mag duidelijk zijn, dat ik me bij Barcelona thuis voel. Zowel de trainer als de technisch-directeur heeft onder mij gespeeld en met de voorzitter had ik al een band voordat hij benoemd werd. Ook iemand die in een paar jaar de omzet van 150 naar 380 miljoen euro wist te verhogen. Allemaal zijn het mensen die met Barcelona op zijn gegroeid.

Dat is ook uit de contractbesprekingen gebleken. Zo nam Guardiola met een relatief laag salaris genoegen en ging hij pas verdienen als er gepresteerd werd. Dat hij daarmee akkoord ging, geeft aan dat Guardiola eerst clubman is en pas daarna coach. Deze formule heb ik overigens bij Ajax geleerd. Ik ben in Amsterdam opgevoed met het principe van een laag basissalaris en hoge premies bij extra inkomsten. Zo voorkomt de club dat het geld dat uitgegeven moet worden eerst nog moet worden verdiend. Zo blijf je financieel gezond.

Daarom is het zo jammer, dat uitgerekend Ajax dit los heeft gelaten. Het is ook één van de redenen dat er afstand tussen de club en mij is ontstaan. Net als bij Barcelona heb ik wel eens aan Ajax laten weten hoe ik over bepaalde zaken denk. Al snel kreeg ik in de gaten, dat ze dat eigenlijk niet wilden. Dan moet je de eer aan jezelf houden.

Daarom is het prettig om te ervaren dat het ook op de manier van Barcelona kan. De club maakt echt z'n eigen beleid, maar geeft je wel het gevoel dat jouw mening ertoe doet. Zo blijf je niet alleen direct bij de club betrokken, je blijft je ook verantwoordelijk voelen. Dat zie je ook terug in de houding van Guardiola. Het gaat eerst om de club, wetende dat als dat goed zit de rest vanzelf komt. Het voelt daarom heel goed om van zo'n club erevoorzitter te zijn.

Cruijff stapt boos op bij Barcelona

BARCELONA - Johan Cruijff is nog geen half jaar erevoorzitter van FC Barcelona geweest. De Amsterdammer verrastte gisteren iedereen door op het kantoor van de club zijn insigne terug te geven. ,,Als ik voor de mensen tot last ben, ga ik liever uit de weg," verklaarde hij zijn daad vandaag in AD Sportwereld.
Een dag eerder was Cruijff nog bij de machtsoverdracht in het Camp Nou geweest. Sandro Rosell volgde Joan Laporta op als voorzitter van Barça. De laatste had Cruijff tot erevoorzitter benoemd, maar Rosell, die vijf jaar geleden met ruzie het bestuur had verlaten, verklaarde gisteren dat hij zou uitzoeken of de functie van erevoorzitter wel kon bestaan, want dat kwam niet in de statuten voor.

Genoeg voor Cruijff om direct op te stappen. ,,Als ik zó belangrijk ben dat ze het in de eerste bestuursvergadering al over me hebben, ben ik liever weg.''

Met alle respect, wat een drama queen is het toch.

Cruijff: Nederland speelde lelijk en hard

Bron: Ad.nl

Johan Cruijff kwalificeerde het spel van het Nederlands elftal in de WK-finale als 'hard en grof'. De legendarische oud-voetballer hekelde de verdedigende speelstijl en vond Spanje de verdiende winnaar.
''Het spel was lelijk, hard, grof en veel te verdedigend. Absoluut niet kleurrijk en er zat weinig voetbal in'', aldus de oude meester in de Catalaanse krant El Periodico. Volgens Cruijff was het vooral onmacht dat Nederland op die manier speelde: ''Je speelt antivoetbal als je denkt dat het de enige manier is om de opponent te verslaan. Nederland heeft twintig minuten goed gespeeld en is daarna overgeschakeld op schoppen en provoceren.''

Benieuwd wat Cruijff van het natrappen van Iniesta vond. Of het misselijke gevraag om een 2e gele kaart van diezelfde Iniesta in combinatie met Xavi en Alonso.

Mij een zorg dat ze in een finale lelijk speelden, ze speelden goed, niet aantrekklijk, dat ze de 1e 4 wedstrijden tactisch heel dom hebben gespeeld en daardoor niet aantrekkelijk dat maakt mij uit, maar een finale is een wedstrijd opzich.

Wat voor natrappen? Laten we wel eerlijk blijven. Nederland speelde heel erg gemeen. Niet te vergelijken met SPanje.