Column Cruijff: Leren van Sven Kramer

Bron: De Telegraaf

Ik vergelijk wat Sven Kramer in Vancouver is overkomen, een beetje met 1974. Toen we met het Nederlands elftal net geen wereldkampioen werden. Alleen weten 36 jaar later meer mensen nog hoe goed wij toen voetbalden, dan wie de titel pakte.

Dat voorzie ik straks ook met Kramer. Wat hem tijdens de Winterspelen is overkomen is uniek. Iets dat nooit meer gaat gebeuren. Dat heeft de aandacht in de hele wereld getrokken, wat anders veel minder zou zijn geweest. Daardoor heeft ook iedereen buiten Nederland kunnen constateren, met wat voor een groot sportman we te maken hebben.

Niet alleen een natuurtalent, maar ook iemand die mentaal ongelooflijk sterk is. Daardoor acht ik hem ook in staat om zijn toekomst op een positieve manier in te vullen. Omdat hij op een keiharde manier geleerd heeft met negatieve zaken om te gaan. Door tegenslagen die buiten hem om zijn gebeurd.

Hopelijk ziet de schaatssport dit ook, om zo over een x-aantal jaren de ervaringen van Kramer voor het totale schaatsen te benutten. Iemand die onder alle omstandigheden geleerd heeft om de rust en het overzicht te bewaren. Iemand die als geen ander het schaatsen weer een stap verder kan helpen.

Zo niet, dan gaat het straks dezelfde kant op als het voetbal. Wat dat betreft was er geen groter contrast denkbaar dan de olympische prestaties van Kramer, Wüst, Tuitert, Sauerbreij, Gerritsen, Van Riessen en De Jong en die van de Nederlandse clubs. Waardoor we een plaats in de Europa League hebben moeten inleveren.

Ooit lag het accent bij ons voetbal op creativiteit en voorhoedespelers, nu stond er bij Ajax, PSV en FC Twente niet één Nederlandse aanvaller in het veld. En maar roepen, dat we zo geweldig opleiden. Een situatie die er inmiddels wel toe geleid heeft, dat de ene club na de ander tegen een faillissement aanhikt.

Denk je aan topsport in Nederland, dan word je daar niet vrolijk van. Ook omdat heel weinig mensen in staat zijn om in de spiegel te kijken. Bij het voetbal hebben ze zelfs geen spiegel in de buurt!

Te vaak heeft dat met belangen te maken, waar de sport niets aan heeft. Elke keer zie je dat erin sluipen. Terwijl de sport veel beter verdient. En zeker de sporters.

De eerste horde op weg naar Ajax’ glorieuze landstitel werd afgelopen zondag moeiteloos genomen. Sparta-uit, vorig jaar het dieptepunt van het seizoen, werd een easy 0-3. Zou Ajax dan eindelijk af zijn van het falen op de beslissende momenten, met RKC-uit in 2007 als lichtend voorbeeld?

De geschiedenis lijkt zich te gaan herhalen. Afgelopen zaterdag verloor PSV met 2-1 bij NAC, een ineenstorting dreigt. Het was des-Ajax geweest als het 'Debacle Waalwijk' een vervolg had gekregen op Spangen, maar dat gebeurde niet. We ruiken bloed. PSV ligt met het hoofd op het slachtblok, de beul heet Luis Suarez. Aanstaande zondag maakt hij een eind aan de kampioensaspiraties van PSV.

Maar laten we niet dezelfde fout maken als in 2007. Later puntverlies is dodelijk, Twente staat nog steeds zes punten voor. Geen gelijkspel meer in Waalwijk, waardoor we een puntje kunnen inlopen op FC Twente of PSV. Ik wil het niet meemaken.

Waar in 2007 Ajax-huurling Jan Vertonghen ons velde in Waalwijk, hebben we nu een extra troef in handen. Overal in den lande hebben we Ajacieden zitten, Ajacieden die nu opstaan en ons helpen. Rydell Poepon scoorde de 1-1 voor Sparta bij PSV en Robbert Schilder maakte twee weken later de winnende voor NAC, ook tegen PSV. De Amsterdamse hoop is nu gevestigd op alle oud-Ajacieden die door de jaren heen zijn uitgefladderd over de Nederlandse velden.

Daarom is onze hoop gevestigd op VVV, AZ, Heerenveen en Feyenoord. Deze vier clubs spelen in de slotfase nog tegen zowel FC Twente als PSV. Bij deze een oproep aan Michael Timisela, Ruben Schaken, Niklas Moisander, David Mendes da Silva, Nick van der Velden, Jeremain Lens, Gerald Sibon, Tim de Cler, Denny Landzaat en Diego Biseswar: jullie zijn toch zeker ook wel Ajacieden?

Neem een voorbeeld aan Rydell Poepon en Robbert Schilder! Jullie kunnen Ajax, jullie Ajax, de helpende hand reiken. Samen met Daley Blind, Mitchell Donald en Jan-Arie van der Heijden. Eens Ajacied, altíjd Ajacied!

Zondag 18 april, een zonnige lentedag in de Arena. Heracles komt op bezoek, Ajax staat een puntje voor op Twente en twee op PSV. Terwijl we met 3-0 voorstaan luisteren 50.000 man gespannen naar hun transistor-radiootjes. En dan, in de 89ste minuut, scoort Daley Blind in Eindhoven de 1-1. Daley Blind, wie kent 'm niet, Daley Blind, die echte Ajacied, schakelt PSV definitief uit in de titelstrijd.

Twee minuten later, bij een 0-0 stand in Enschede, gaat Landzaat alleen op Boschker af. Hij omspeelt hem, scoort, en zo maakt Feyenoord, op z'n Twents, Ajax kampioen van de eredivisie. Niemand in het Feyenoord-vak juicht, iedereen realiseert zich wat er zojuist is gebeurd. Doodstil in Enschede, in Eindhoven juicht slechts één man. Andy van der Meyde, eindelijk in korte broek, rent uitzinnig over het veld, zijn Ajax-tattoo blinkend in de zon. Ajax, zijn Ajax, ons Ajax, is zojuist kampioen van Nederland geworden.

Duizendmaal dank aan Robbert Schilder, Rydell Poepon, Daley Blind, Donald, iedereen, de hele Ajax-familie. Landzaat sturen we een bloemetje. FC Twente en PSV zijn geslachtofferd, door een Ajax dat eindelijk liet zien dat het bloed rook.

Onaantastbaar in de slotfase van de competitie. En de goede beul, hij keek vanuit de hemel op ons neer en zag dat het goed was. Een standbeeld voor hem, de personificatie van onvoorwaardelijke trouw en liefde aan onze club: Ajax, landskampioen 2009-2010.

---
Thijs Nabben
Utrecht

Ik moet voor CKV een eigen Glossy ontwerpen. Niet super leuke opdracht, maar het kan er mee door. De rode draad in de Glossy is sport&cultuur.. (Dat laatste moest)
Als er iemand is, die het leuk vind om een soort column/lezersbijdrage te schrijven... pm me dan, of drop het hier gewoon neer.

Ik wil sowieso een stuk in me glossy hebben over stadion De Meer t.o.v. de ArenA. Maar andere orginele stukken zijn natuurlijk meer dan welkom!

(Of een mooie foto zoals Justin Credible dat kan)

Ik moet voor CKV een eigen Glossy ontwerpen. Niet super leuke opdracht, maar het kan er mee door. De rode draad in de Glossy is sport&cultuur.. (Dat laatste moest)
Als er iemand is, die het leuk vind om een soort column/lezersbijdrage te schrijven... pm me dan, of drop het hier gewoon neer.

Ik wil sowieso een stuk in me glossy hebben over stadion De Meer t.o.v. de ArenA. Maar andere orginele stukken zijn natuurlijk meer dan welkom!

(Of een mooie foto zoals Justin Credible dat kan)

Het dagboek van een voetbalvader

Zondag 31 maart 2019
Met wat vrienden heb ik afgesproken om met z’n alle te kijken naar een voetbalwedstrijd van Ajax. Ik word echter gebeld door mijn vrouw om 11:45 uur: haar vliezen zijn gebroken. Ik excuseer mij tegenover mijn vrienden, en ik vraag of ze de uitslag konden sms’en. Ik haast me naar het ziekenhuis in Veghel. Negen zenuwslopende uren later (Ajax had met 3-0 gewonnen tegen medetitelkandidaat NEC), komt er een dokter naar mij toe. Hij reikt mij de hand en zei: Gefeliciteerd, u heeft een zoon. Ik bel een paar mensen op die belangrijk voor mij waren, en loop vol spanning naar de kamer toe waar mijn vrouw nu lag. Ik doe de deur open en ik zie een glimlachende en trotse vrouw en de pasgeboren Johnny Laurijssen.

Zaterdag 14 september 2024
Om 7 uur word ik gewekt door een dolenthousiaste Johnny. De 5-jarige wil dolgraag naar de plaatselijke voetbalclub Blauw Geel. De open dagen zouden van start gaan, en hij wou er dolgraag naar toe. Hij moet echter nog 3 uur wachten. 3 uur later vertrekken we richting het sportpark, en Johnny kijkt vol verbijstering toe hoe de vrijwilligers alles klaarzetten om te beginnen. In zijn Ajax-shirtje en zwart sportbroekje begint Johnny aan zijn eerste oefening: Een afwerkoefening. Zijn eerste 2 schoten gaan naast, en toen gebeurde er iets opmerkelijks. Johnny krijgt de bal aangespeeld, en schiet hem bewust, dat merkte ik op, met de binnenkant van zijn voet in het doel.

Zondag 13 april 2025
Op een zonnige middag loop ik van een trap af. Onderaan de trap blijf ik staan kijken hoe Johnny stap voor stap de trap afloop. Met nog 2 treden te gaan blijft hij stil staan, en kijkt voor zich. Hij ziet het gigantische stadion in Amsterdam en vraagt aan mij: Speelt Ajax in zo’n groot stadion? Lachend antwoord ik hier op: Ja, Johnny, in zo’n groot stadion speelt Ajax. Het maakt zoveel indruk op de 6-jarige, dat die stil bleef staan. Ik loop naar hem toe, pak hem op, terwijl hij, zittend op mijn arm, kijkt naar het stadion lopen we verder. Eenmaal in het stadion zoek ik rij 14 op. In de rij loop ik naar stoel 25 en 26. Johnny zorgt er voor dat hij goed zit voor de wedstrijd tegen subtopper FC Emmen en kijkt zijn ogen uit in het imponerende stadion van 3 ringen. Plotseling gaat er een man langs Johnny zitten. Johnny kijkt hem aan en krijgt een glimlach van oor tot oor. Hij herkent direct Jari Litmanen, huidig coach van Ajax, die door een schorsing deze wedstrijd moet missen. Johnny’s dag kan niet meer stuk. Zeker niet na de 4-0 overwinning. Mede door een hattrick door de teruggekeerde Christian D Eriksen, die een impulsante carrière heeft gehad, bij onder andere Barcelona en Internationale.

Woensdag 21 november 2029
Johnny en ik zitten in de hovercraft naar Amsterdam. De 10-jarige maakt week in week uit flinke progressie in z’n ontwikkeling, en dat is niet iedereen onopgemerkt gebleven. Afgelopen zaterdag werd ik namelijk aangesproken door een scout van Ajax. Ze volgden al een tijdje de ontwikkelingen van Johnny, en wouden hem eens een training laten meedraaien. Met 200 kilometer per uur zweven we door een kleine omleiding langs de Nieuwe Galgenwaard. Dus in dat stadion won FC Utrecht vorig jaar de Europa League, pappa? vraagt de kleine Johnny. Ik antwoord: Ja jongen. Dat was een indrukwekkende wedstrijd. FC Utrecht was de underdog, maar Sevilla kon de druk niet aan. Johnny kijkt me aan: Kun je me nog eens dat verhaal vertellen van dat kampioenschap waar Ajax vrij laat kampioen werd? Ik denk even na, en ineens snapte ik wat hij bedoelde: Ja, dat weet ik nog goed. Het was 2 mei 2010. Het was een mooie dag. Ajax stond op de laatste speeldag met 1 punt achter op koploper FC Twente. Het zag er somber uit, want FC Twente kwam in de derde minuut al op voorsprong door toenmalig ster Ruiz. Ajax imponeerde die dag wel, door na een kwartier al met 2-0 voor te staan. Alleen in de laatste minuut werd het echt feest. Ajax was afgelopen, had met 5-1 gewonnen tegen NEC. In het cafeetje waar ik keek werd overgezapt naar FC Twente. Een aanvaller van NAC ging voor de laatste aanval naar voren, alleen werd onderuit gehaald in de 16 meter. NAC kreeg een penalty, en daaruit werd gescoord. Toen was de 30ste landstitel een feit. Toen ik het verhaal af had, kwamen we aan in Amsterdam. Johnny imponeerde op de training, en vervolgt zijn carrière in de jeugdopleiding Ajax.

Maandag 25 juli 2036 en dinsdag 26 juli 2036
Op maandag gaat mijn telefoon af. Ik zie dat Johnny mij belt. Ik neem op en hoor mijn 17-jarige zoon tegen mij zeggen: Pap, John (Heitinga red.) heeft me net op gesprek gehad. Ik mag meedoen met de voorbereiding voor het nieuwe seizoen! Als ik me best doe, mag ik zelfs de rest van het jaar op jacht naar de 5de ster. Vol trots breng ik mijn vrienden op de hoogte van het nieuwsfeitje: Mijn zoon traint mee in een van de mooiste clubs van de wereld! De dag erna rij ik ernaar toe, om te kijken naar de training. Ik zie mijn zoon het veld opkomen met aanvoerder Stefan Verweij. Ik begin vol enthousiasme te klappen. Hij kijkt op en ziet me staan. Hij lacht, en loopt verder. Bij de ene na de andere oefening valt hij op. Hij maakt echt indruk. Ik kijk naar hem, en begin steeds meer van deze technisch verfijnde middenvelder te genieten. Omdat ik vaak naar wedstrijden van Johnny ging kijken, stapt Heitinga op me af: Over 2 weken ligt er een profcontract voor hem klaar. Gister was die maar half zo goed als vandaag, en zelfs toen imponeerde hij. Gefeliciteerd meneer Laurijssen: U heeft een zoon om trots op te zijn. Na de training komt Johnny naar me toe. Hij vraagt me wat Heitinga bij me deed. Ik zeg nog niks.

Zondag 26 november 2036
Ik zit van een imponerend Ajax te genieten. Na 20 minuten staat het al 3-0 tegen het zwakke FC Lienden. In de 30ste minuut valt me plots iets op. Sommige reservespelers gaan warmlopen. En voor het eerst loopt Johnny daar tussen. Met op z’n trainingsbroek nummer 33. Mijn hart begint, ondanks de vroege voorsprong, sneller te kloppen. Mijn zoon heeft kans om z’n debuut te maken. In de 63ste minuut bij een 4-0 voorsprong is het dan zover. Ik zie mijn zoon zich klaarmaken langs het veld. Plots spreekt de stadionspeaker: En in de 63ste minuut gaat Ralf Hoevenaars van het veld voor Johnny Laurijssen. Onder luid applaus valt Johnny in. Bij z’n eerste balcontact laat hij de bal wat opspringen, het lijkt alsof hij hem helemaal verkeerd aanneemt, maar onder ieders verbazing wipt hij de bal over de tegenstander die op volle snelheid op hem in komt lopen. Hij passeert z’n tegenstander schitterend, en het publiek gaat uit z’n dak! Na z’n actie speelt hij de bal over een lange pass naar een mede speler. In de 88ste minuut eist Johnny de volledige aandacht op zich. Ajax krijgt een vrije trap, zo’n 20 meter voor de goal. Johnny gaat klaar staan, spreekt wat af met zijn ploeggenoten en zet 3 stappen naar achter. De eerste Ajacied loopt aan, stapt over de bal, en daar kwam Johnny. Hij krult de bal om de muur heen, de keeper duikt op de bal af, maar hij kan er net niet bij. Via de binnenkant van de paal vliegt die bal binnen. Johnny scoort bij z’n debuut!

Woensdag 15 mei 2037
Ik kijk naar de opkomst van de spelers in een uitverkocht Rinus Michels stadion. Het stadion wat 10 jaar geleden gebouwd is voor wedstrijden van Oranje en de bekerfinales. Tussen nummer 10 en nummer 9 van Ajax blijft mijn oog even rusten. Op de rug van de betreffende speler staat het rugnummer 33. Daar staat Johnny Laurijssen. In een spannende Champions League finale in de basis staan als 18 jarige jongen, dan ben je als vader toch trots op je zoon. Hij loopt de elf spelers van CD Tenerife langs, en schudt ze allen een hand. De wedstrijd begint. Johnny krijgt al snel de bal, en ziet de spits doorlopen. Met een schitterende steekpass belandt die bal bij de spits, en die haalt magnifiek uit. Het staat 1-0 voor Ajax, al na een halve minuut! Assist van je zoon. Hoeveel mooier kan het dan nog lopen? Dat vraag ik me af. Nou, mijn antwoord kwam in de tweede helft. Johnny verovert de bal in de middencirkel. Na een 1-2tje krijgt hij de bal weer halverwege de middenlijn. Hij passeert 2 spelers, en haalt verwoestend uit, van zo’n 25 meter. Keeper kansloos. 2-0 Ajax. De uiteindelijke eindstand. Johnny wordt uitgeroepen door man van de wedstrijd.

Donderdag 26 oktober 2037
Het is een drukke week voor Johnny. Hij stond vaak in het nieuws. Op dinsdag werd namelijk de selectie bekend gemaakt voor het Nederlands Elftal. Hij heeft van bondscoach duo Siem en Luuk de Jong een uitnodiging gekregen. Dolenthousiast heeft hij mij dit verteld. Maar waar nog het meest over gesproken werd, was over een beslissing van hem. Vanochtend stond het in de krant, maar hij heeft het hier al vaak over gehad met mij. Toen ik de krant pakte stond er namelijk: Veghels wonderkind (1 weigert te spelen. Ajax speelt aankomend weekend namelijk tegen Blauw Geel ’38. Hij had er erg veel moeite mee, want hij blijft Blauw Geel ’38 toch steeds volgen, en het is ook een club die naast Ajax in z’n hart zit. Er werd van alle kanten besproken, maar door een uitspraak van het bondscoach duo was die weer helemaal opgetogen: Als hij niet wil spelen om wat voor reden dan ook, dan hoeft hij niet te spelen. Voor hetzelfde geld was die geblesseerd.

Woensdag 9 november 2037
Normaal ga ik altijd kijken naar wedstrijden van Johnny. Of ze nu uit of thuis spelen. Ik kon nu alleen niet, omdat ik op mijn werk een heel belangrijke afspraak had. Dus ik zet om half 9 mijn televisie aan. De wedstrijd Zwitserland – Nederland is op. Johnny start op de bank zie ik, aangezien hij niet in de basis staat. Bij een 1-1 gelijkspel in de rust, bereiden Luuk en Siem de Jong een wissel voor. De vierde official houdt een bord op. Ik hoor commentator André Ooijer zeggen: En bij het Nederlands elftal komt een debutant in het veld. Ik kijk op vanaf mijn laptop, en zie Johnny invallen. Mijn zoon, een international. En ik weet dat er scouts van Europese topclubs als Fullham, Chelsea, Bayern en Inter op de tribune zitten. Die volgen mijn zoon al een tijdje. Johnny krijgt vanuit de verdediging de bal ingespeeld. Kijkt om zich heen waar hij de bal heen kan schieten. Timothy N’Kufo, zoon van oud-speler Blaise N’Kufo, zet druk op hem. Hij speelt de bal breed, en loopt zelf door. Johnny komt in de 16 en krijgt de bal terug. Hij staat 1 op 1 met de keeper. Die komt uit, Johnny wil schieten, maar helaas. De bal vliegt in de armen van de keeper. De rest van de wedstrijd verliep Johnny niet zo goed. Uiteindelijke rapportcijfer was dan een 6.

Zondag 22 mei 2038
Ajax heeft een bod van 55 miljoen euro geaccepteerd van Real Madrid op Johnny geaccepteerd. De Spanjaarden zijn wederom overgenomen door oliesjeiks. Hij krijgt een luxe contract aangeboden. Hij zou per jaar 10 miljoen euro gaan verdienen. Echter wijst hij het aanbod af. Ajax heeft mij opgeleid. Voor geen geld wil ik deze club verlaten. Desnoods lever ik in als Ajax in financieel zware tijden zit, maar ik wil en ik zal Ajax nooit verlaten als ze mij willen behouden, aldus Johnny op de website van Ajax. Ondertussen krijg ik een telefoontje van assistent-coach Mario Melchiot. Ik ben uitgenodigd om een huldiging mee te maken. Johnny wordt gehuldigd tot Erelid, vanwege zijn prestaties in de BeNe Liga.

Zondag 21 april 2055
Johnny heeft zijn woord gehouden, en heeft de rest van zijn carrière bij Ajax gespeeld. Hij heeft aan het begin van het seizoen zijn afscheid aangekondigd, en heeft al een contract getekend om vanaf het seizoen 56/57 te gaan werken als scout voor de Amsterdammers. Hij speelt vandaag zijn laatste wedstrijd tegen subtopper PSV. Johnny heeft in zijn impulsante carrière vele prijzen gewonnen. In 19 jaar heeft hij 15 landstitels gewonnen, 4 maal de Champions League, 1 keer Europees Kampioen met het Nederlands Elftal, en ook nog eens tweede geëindigd op het Wereldkampioenschap. In de finale was toen Australië te sterk. Maar dat maakt mij niet uit. Ik ben trots op de voetbalcarrière van mijn zoon. Ik ben trots op mijn zoon.

Freek Laurijssen.

Mensen die van een club houden, die houden automatisch niet van voetbal. Zo simpel is het. Iemand haten omdat hij of bij Ajax of juist bij Feyenoord speelt; veel primitiever kan het niet.

Volgens mij heeft Dijkshoorn het niet over de supporter die geniet van (en ergert aan) zijn cluppie en daar veel tijd aan spendeert. Het gaat over rabiate fans die in daden én woorden te vergelijken zijn met welke type fundamentalist en/of extremist dan ook.

Mensen die van een club houden, die houden automatisch niet van voetbal. Zo simpel is het. Iemand haten omdat hij of bij Ajax of juist bij Feyenoord speelt; veel primitiever kan het niet.

Mensen die van een club houden, die houden automatisch niet van voetbal. Zo simpel is het. Iemand haten omdat hij of bij Ajax of juist bij Feyenoord speelt; veel primitiever kan het niet.

@ Fregge,

Leuk verhaal! Ik heb het met plezier zitten lezen, vindt het wel leuk dat je uitgerekend mijn ( in 2036 ) 40ste verjaardag heb uitgekozen dat Ons Aller Ajax van FC Lienden wint! En je zoon zijn debuut plus een doelpunt mag maken

Zondag 26 november 2036

Ondanks dat Ajax geen kampioen is ben ik sinds jaren weer (erg) trots om Ajax fan te zijn. Afgelopen seizoen was ik er nog helemaal klaar mee, maar dit seizoen overheerst toch een tevreden gevoel. Er was namelijk zoveel strijdlust, passie en goed voetbal te zien (tijdens de 2e seizoenshelft). De eerste seizoenshelft heeft Ajax steken laten vallen, maar dat kan eigenlijk niemand worden aangerekend als je ziet waar het team vandaan komt...

Er zijn 106 doelpunten gemaakt en Ajax heeft 20 goals moeten incasseren. In (maar) zeven wedstrijden zijn er punten laten liggen. Normaliter wordt je met deze cijfers gewoon ''fluitend'' kampioen. Het is gewoon absurd dat FC Twente in 13 wedstrijden met slechts 1 doelpunt verschil wist te winnen (maar dit is ook een klasse apart). Verder is Ajax sinds de winterstop ongeslagen en wist de laatste 14 wedstrijden (eenvoudig) te winnen. Intern is er eindelijk rust bij Ajax, niemand loopt bijvoorbeeld te zeiken (als hij een keer niet speelt). Het bestuur oogt ook rustig en is duidelijk de puinhoop van de afgelopen jaren aan het herstellen. Er is ook weer spelvreugde bij de Ajacieden te zien.

Ik ben trots en een soort van ''blij'' als je ziet waar we dit seizoen vandaan kwamen. Uiteraard is het weer erg zuur dat je er zo ''dicht'' tegenaan zit maar ik wil dat andere fans zich realiseren dat dit gewoon een goed seizoen is.

Martin Jol, petje op!

Anti Ajax...

bron: Column Jaap de Groot, De Telegraaf

Het zit ze dwars. En niet zo'n klein beetje ook. Naast het behalen van de beker, was de nationale antihouding binnen Ajax het gesprek van de dag.

Wat hebben we toch misdaan?

Kortom, de Amsterdammers kampen met een imagoprobleem. Ooit werd de Mokumse branie gekoppeld aan successen in binnen- en buitenland. Dat maakte Ajax stoer. Helemaal als er over de landsgrenzen grote namen uit Engeland, Duitsland, Spanje en Italië hautain de oren werden gewassen.

Iedereen vond het prachtig. Want met Ajax glorieerde héél Nederland mee. Intussen glorieert de club al een tijdje niet meer. Niet buiten Nederland en inmiddels ook niet meer buiten Amsterdam.

Toch bleef Ajax bluf acteren. Dat ging steeds meer irriteren. Helemaal toen gespeelde stoerheid overging in bijdehand doen. Op de verkeerde momenten, door de verkeerde figuren en met de verkeerde teksten.

De voorbeeldfunctie die Ajax jarenlang had, werd steeds verder aangetast. Zo creëerde de club een antihouding die het vorige weekeinde werd uitvergroot toen in diverse stadions het leedvermaak massaal werd uitgedragen.

Het probleem is vooral dat de club al jarenlang geen eenheid vormt. Zij die het boegbeeld zouden moeten zijn, worden op afstand gezet, op afstand gehouden of blijven zelf op afstand. Hiaten die geforceerd worden gedicht met types die het publiek niets doen, maar intussen wel het Ajax-gevoel uitdragen en zich namens Ajax presenteren.

Dan al die ego's die zeggen een rood-wit hart te hebben, maar bovenal bezig zijn zichzelf binnen Ajax te handhaven.

Een pijnlijke graadmeter is inmiddels ook de relatie met hoofdsponsor Aegon, die de afgelopen 25 jaar het imago van de schaatssport vanuit een breed uitgedragen wij-gevoel van enorme impulsen heeft voorzien. Zo ziet de club de door de verzekeringsgigant geïnitieerde publieksvriendelijke acties nauwelijks tot nooit zitten. Intussen stevent Ajax wel op een tekort van twintig miljoen euro af. In zo'n situatie kan het geen kwaad een sponsor te koesteren die goed is voor twaalf miljoen euro per jaar. Een bedrag waarin het af en toe uitdragen van het sponsorbelang verwerkt zit. Zoals in een snelgroeiende economie als China. Een land waar topclubs als Manchester United en Real Madrid regelmatig voor hun hoofdsponsor tussenlandingen maken. En is het niet China, dan staat er jaarlijks wel een trip naar elders in Azië of het Amerikaanse continent gepland.

Dat Ajax steeds verder afdrijft van wat een topclub hoort te zijn, blijkt uit het simpele gegeven dat de leiding er al twee jaar niet in geslaagd is om het eerste elftal in China te krijgen. Laatst leek Aegon eindelijk correct te worden bediend, tot de mededeling kwam dat de voorkeur van de spelers uitging naar een snoepreisje richting Curaçao en de trip naar China alsnog was afgeblazen. Geen directeur, geen bestuurslid en geen commissaris die ingreep.

Als Ajax niet oppast, raakt het zelfs zijn vrienden kwijt.