Ik vind de columns van Nico Dijkshoorn in de VI geweldig.

Ik vind de columns van Nico Dijkshoorn in de VI geweldig.

Derksen flatert er weer op los in VI-column

Bron: AJAX Life

Derksen flatert er weer op losJoehoe! Johan Derksen is weer terug van vakantie! In z'n eerste column van dit seizoen flatert hij er weer rustig op los door feiten door elkaar te halen en het publiek nog steeds voor te spiegelen dat De Telegraaf het personeelsblad van Ajax is. FAIL! We citeren der Johan D.: “Zodra Ajax zijn zin niet krijgt, wordt er actie gevoerd via De Telegraaf.” Als Johan op de hoogte was geweest, weet hij dat primeurs en informatie uit de Arena tegenwoordig aan het Rotterdamse AD worden gegund.

Onbetrouwbaar
Volgens Derksen kreeg Elia in De Telegraaf de ruimte om Munsterman als een onbetrouwbare hork af te schilderen. Nee Johan, dat was een verhaal in het AD. In De Telegraaf stond juist een verhaal waarin Ajax als onbetrouwbaar werd afgeschilderd. Een lid van de redactie heeft mijnheer Derksen nog gemaild over de storende fouten, maar een antwoord is uitgebleven...

Ik besef goed dat het een kwestie van smaak is, weet dat hij meer fans heeft, maar vooral in DWDD kan ik hem niet uitstaan. Die man heeft soms absoluut geen gevoel van tact en soms is het fatsoen ook ver te zoeken bij die man. Nee, niet mijn type kerel, maar misschien ligt dat aan mij;)

U2 riskeert een stadionverbod

Column, donderdag 23 juli, door fsider, 22:57u

Deze week vond ik het wederom weer tijd om een column te schrijven en de meeste inspiratie deed ik afgelopen dinsdag op in de Arena. Net als mede columnist Ajaxmannetje schreef op een andere Ajaxsite bevond ook ik me deze week in de Arena voor het concert van U2.
Jan & Rasmus ben ik niet tegengekomen en dit zal zeker te maken hebben gehad met het verschil in prijs van onze kaarten. Wel kwam ik (zoals ik normaal op zondagen veel mede Ajacieden tegenkom) een hoop mede rockers tegen met in dit geval een groot U2-hart.

Zoals het een bezoek aan de Arena betaamd zijn er van te voren de nodige versnapering soldaat gemaakt en ben ik (in tegenstelling tot bij gemiddelde wedstrijd) dit keer wel tijdig naar binnen gegaan. Dit verliep zeer goed en snel ondanks de grote groep mensen rondom en in het stadion. Geen enkel probleem bij de ingang, een prima doorloop bij de toiletten (ben niet in de damestoiletten geweest, dus daarover geen mening), de Arena’s waren zo gekocht en nog voor ik mijn bestelling kon plaatsen stonden de koude biertjes, etc. al voor mijn nieuws.
Geen enkel probleem daarna met betalen en het weer terugvinden van mijn plekkie.

U2 verblijde Amsterdam met 2 concerten en ik was getuige van het optreden op dinsdagavond, waardoor de aanwezige stewards en andere medewerkers zeer waarschijnlijk de prima ervaringen van de avond ervoor meenamen naar de dinsdagavond. Prima sfeertje en behandeling waren zaken die ik wel eens anders heb meegemaakt bij een Arena bezoekje.
Voor de heren van Snow Patrol de avond op gang brachten a tot het moment dat mijn Ierse helden begonnen te spelen keek ik nog eens rond en genoot een keer van een relaxte behandeling bij een evenement. Maar zoals het een echte Ajacied betaamd lette ik natuurlijk goed op want voor je het weet slaat het om en valt alles in duigen, al schatte ik die kans tot bijna 0%.

Hoe erg een mens er naast kan zitten besefte ik toen de heren van U2 over een zeer groot Ajaxhart bleken te bezitten en ook mijn overige rockers waarschijnlijk allemaal undercover Amsterdammers bleken te zijn. Er klonk namelijk op een gegeven moment een tromgeroffel en aansluitend gitaarspel met een bepaalde marsch daarin die op hun beurten door een volle Arena met de woorden “Sunday Bloody Sunday” werden beantwoord. Ook de avond ervoor is dit nummer ten gehore gebracht en uit volle borst meegezongen zonder dat iemand zich druk maakte over mogelijke gevolgen.

Tot nu toe is het stil maar de kans dat circa 120.000 bezoekers een stadionverbod gaan krijgen is aanwezig. Zal U2 in de komende 5 jaar nog wel mogen optreden in het dorp aan de Maas? Zal de band worden beschuldigd van deelname aan een criminele organisatie?
Tot nu toe is er hierover nog geen duidelijk en met heel mijn rockende voetbalhart hoop ik dat het niet zover zal komen, maar de kans dat Bono & friends een stadionverbod gaan krijgen is dus zeer zeker aanwezig. Aan de andere kant is er een statement gemaakt door mensen uit het gehele land in 1 en hetzelfde stadion dat bepaalde teksten niet moeten worden overdreven en een 5 jarig verbod gewoon pure onzin, getuige enkele bezoekers met duidelijk R’dams accent achter mij die Sunday Bloody Sunday uit volle borst meezongen.

Ruud
AjaxF-side.NL

Bij een jubileum

Bron: afcasupportersclub.nl (Menno Pot)

Vreemd eigenlijk, hoe de dingen werken.

Ik ken niemand die het voetbal anno 2009 leuker vindt dan het voetbal van vroeger. De megatransfers, de multimiljonairs, de zaakwaarnemers, de bestuurders en directeuren die niets met voetbal hebben, de beursnoteringen, Engelse clubs die geen Engelsman meer opstellen, steeds verder uitdijende EK?s, WK?s en Europese clubtoernooien... Ik heb nog nooit iemand horen zeggen: "Heerlijk, wat is dat voetbalwereldje toch authentiek en menselijk geworden. Echt een stuk leuker dan vroeger!"

Maar toch voltrekken de processen zich, en je vraagt je in je supportersnaïviteit af: waarom eigenlijk? Hoe kan het dat een sport zich onstuitbaar en onomkeerbaar ontwikkelt in een richting die niemand prettig vindt?

Het is een paradoxale tragiek: wij, de liefhebbers, hebben de afbraak van ons favoriete spelletje (en van onze favoriete clubs) in feite zelf gefinancierd. Omdat we zo van voetbal houden, is het spel interessant voor grote sponsors geworden. Door de komst van die sponsors (en de tv) valt er voor bestuurders en spelers verschrikkelijk veel geld in het voetbal te verdienen. En dan dringen de verkeerde gasten vanzelf binnen. Waar veel geld te verdienen valt, nemen opportunistische premiejagers vroeg of laat de zaak over en proberen ze financieel het maximale eruit te wringen. Dat de authentieke liefhebberscultuur daarbij sneuvelt, is onbelangrijk: om iets dat je nooit gekend hebt, hoef je ook niet te treuren.

Ook bij Ajax heeft dat proces zich voltrokken. Niemand vindt het Ajax van 2009 leuker, authentieker en charmanter dan het Ajax van 1980 of 1960. Maar toch is het de afgelopen 22 jaar zo gelopen als het gelopen is. Ergens onderweg hebben mensen het genereren van veel geld tot prioriteit verheven, en hebben ze (ook voor zichzelf) het salarisniveau ingesteld dat nu normaal is. Ergens onderweg is er achter álle bedragen in de voetballerij (begrotingen, transfersommen, salarissen, prijzen van kaartjes) een extra nul verschenen. Tegen onze wil, maar ook dankzij onze eeuwige belangstelling. Het voetbal? We loved it to death, zoals de Engelsen zeggen.

In theorie zouden we het voetbal (en Ajax) op omgekeerde wijze weer kunnen terugclaimen. Als álle voetballiefhebbers van de hele wereld de sport een paar jaar lang totaal, maar dan ook volledig zouden boycotten (geen kaartjes kopen, geen tv kijken, de website niet bezoeken; helemaal niks), dan blijven de stadions leeg, haken de sponsors en tv-zenders af, imploderen de begrotingen, kun je in het voetbal niet meer rijk worden, en dan zoeken de mensen die alleen voor het geld op deze sport afkwamen vanzelf een nieuwe sector uit om te exploiteren. Dan blijven de oude verenigingen als lege hulzen achter en heeft het voetbal een schone lei.

In theorie is zo?n nieuwe start mogelijk, maar in de praktijk natuurlijk niet: de geldjongens hebben de wereld van het voetbal inmiddels zo ingericht dat je ze er niet meer uit krijgt, en bovendien krijg je het niet voor elkaar dat alle liefhebbers tegelijk tot zo?n boycot overgaan. We zijn dus gedoemd ons favoriete spelletje met zijn allen om zeep te helpen, al willen we het eigenlijk niet.

Het enige dat wat we - op weg naar de afgrond - kunnen doen, is ons verenigen in onafhankelijke liefhebbersverenigingen als de AFCA Supportersclub, en vechten voor kleine dingetjes: voor rood-witte stoeltjes in de ArenA, voor betaalbaar eten en drinken, tégen de steeds hogere toegangsprijzen. We kunnen ons opwerpen als cultuurbewakers. We kunnen de club duidelijk maken dat we, als we dan toch niks winnen, liever onze eigen Robbert Schilder rare dekkingsfouten zien maken dan Thimothée Atouba. En dat we op de rechtervleugel liever Daniël de Ridder hadden zien falen dan Kennedy Bakirçioglü. Dan waren we als topclub misschien ook wel gekapseisd, maar in elk geval op onze eigen voorwaarden.

Het voetbal is overgenomen door mensen die ermee zijn gaan speculeren, en dat is voor veel clubs (waaronder Ajax) verkeerd uitgepakt. Ooit hadden we een prachtvereniging én grote successen. Dat die successen konden stoppen, wisten we. Hoort bij sport. Maar achteraf hadden we niet toe moeten staan dat mensen de prachtvereniging hebben opgeofferd omdat ze meenden dat we alleen dan de grote successen konden behouden. Dertien jaar later hebben we namelijk niks meer: geen prachtvereniging én geen successen. We hebben gegokt en verloren. "Helemaal niets in Amsterdam."

Alles wat we nu nog kunnen doen is ons groeperen en proberen in elk geval iets van de oude sfeer te herstellen. Zorgen dat we gehoord worden en dan maar hopen dat ze een beetje, een heel klein beetje naar ons luisteren. En als ze dat niet doen, kunnen we desnoods ooit proberen de vereniging AFC Ajax los te scheuren van het ArenA-bedrijf en opnieuw beginnen met een "club van de fans", zoals dat in Engeland tot AFC Wimbledon en FC United of Manchester heeft geleid. Saamhorigheid is altijd belangrijk, zelfs als je al verloren hebt. De AFCA Supportersclub is ons vehikel. Iedere Ajacied zou lid moeten zijn.

Ik feliciteer de AFCA Supportersclub met het tienjarig bestaan en wil alle Ajacieden bedanken die zich de laatste tien jaar, namens deze vereniging én haar voorlopers, hebben ingezet voor de Ajax-cultuur en de Ajax-supporters. Jullie deden en doen ongelooflijk belangrijk werk, waar ik diep voor buig. Het verminkingsproces dat zich de voorbije tien jaar in het voetbal (en bij Ajax) heeft voltrokken, hebben jullie niet kunnen keren. Maar jullie hebben gedaan wat in jullie macht lag. Bedankt en keep up the good work. Jullie verdienen onze steun.

Nederland sloot gisteravond zijn WK-kwalificatie af met 24 punten uit 8 wedstrijden. Erg mooi natuurlijk, maar het elftal van Van Marwijk kent nog veel onzekerheden.

Voor de derde keer op rij (Engeland, Japen en Schotland) heb ik me verschrikkelijk lopen ergeren aan Dirk Kuyt. Niet zo zeer aan de speler Kuijt, maar meer aan zijn invulling. Hij kreeg voor de derde keer een kans in de spits, volkomen onterecht naar mijn mening. Dat Dirk technisch niet de beste is, is een feit en tussen spelers als Sneijder en Van Persie valt dit vooral op. Kuyt grossiert in balverlies. Ook met zijn kaats brengt hij andere spelers in de problemen. Maar dit is niet het ergste, Dirk loopt constant uit de spits, waarmee hij enkel en alleen de ruimtes van anderen dicht loopt. Vooral Van Persie leed hieronder.

Het was de 85e minuut tegen Schotland en eindelijk kwam er een echte spits in het veld: Huntelaar. Eindelijk kon Dirk uit de spits en aan zijn geliefde rechterkant spelen. Met Huntelaar in het veld begon Nederland zowaar de wedstrijd te domineren. De inmiddels ingevallen Elia en Van der Vaart zorgden constant voor gevaar; Huntelaar bleef in de spits en had slecht 5 balcontacten. Maar dit is wel zoals het moet, of het nou Elia, of Robben is maakt niet uit, maar in de spits moet een echte killer staan. Van Marwijk moet keuzes maken: In Duitsland strijden Elia en Robben om een plek op links, de ex-Ajacieden Sneijder en Van der Vaart strijden voor de 10 en op rechts zal Van Marwijk een keuze moeten maken tussen de door hem zo geliefde ex-Feyenoorders Kuijt en Van Persie. Gevolgd door in de spits Huntelaar of Van Nisterooy.

Ook de verdediging is punt van discussie. Ooijer liet gisteravond weer schoolvoorbeelden van “schijnverdedigen” zien. Heitinga lijkt de belangrijkste kandidaat om deze positie te bemannen, maar in de Eredivisie laat Ron Vlaar wekelijks zien dat hij een hele solide verdediger is. Op de rechtsback gaat het gevecht tussen Van der Wiel en Boulahrouz, die de komende weken zijn rentree gaat maken bij Stuttgart na een schouderblessure. Als dit gebeurt voorspel ik voor Nederland alle glorie. Dat we aanstaande zomer het WK mogen winnen. In de finale tegen Spanje door 2 goals van Van Nisterooy!

Bond|AJAX

Mochten er posters zijn hier die ook iets willen doen voor een website, dan meld je maar even via de mods
(misschien voorbeschouwing, nabeschouwing tekstueel, foto's jong Ajax, columns, etc. etc......)

Column Cruijff: Nederland samen uniek

Bron: De Telegraaf

Na mijn column over hoe Nederland zich richting het WK 2018 en de Spelen van 2028 moet opstellen, heb ik de afgelopen week natuurlijk met een schuin oog gekeken naar het IOC Congres waar de Spelen van 2016 werden toegewezen. En dan vooral naar hoe de vier kandidaat-steden zich hadden voorbereid en hoe ze zich presenteerden.


Ik vond het ongelooflijk positief hoe elk onderdeel van al die landen achter hun stad stond. Neem Madrid. Iedereen weet hoe er in de rest van Spanje soms tegen de hoofdstad aangekeken wordt.

Maar hoe gevoelig de relatie tussen Catalonië of Baskenland met Madrid soms ligt, tijdens de kandidatuur heeft niemand op geen enkele wijze hun bid tegengewerkt. Sterker nog, vader en zoon Samaranch, toch echte Catalanen, hebben op het laatst in Kopenhagen zelfs volop met de lobby voor Madrid meegedaan.

Daarom moeten we in Nederland eens goed in de spiegel gaan kijken. Iedereen praat veel, maar wie doet er wat? En al helemaal niet samen.

Terwijl Nederland zo uniek in de wereld kan zijn. Als je al onze kwaliteiten bij elkaar voegt, dan zouden we op alle fronten een uitstekend figuur slaan. Zowel wat het WK 2018 als de Spelen van 2028 aangaat.

Dus in plaats van ieder voor zich, moeten we alle mogelijkheden nu eens echt gaan benutten. Als we dat doen, dan zijn we uniek. Doen we het niet, dan zijn we inderdaad een klein landje en is alles gedoemd te mislukken.

Dat geldt ook voor ons voetbal. Ik kan er met mijn pet nog steeds niet bij, dat 38 clubs het niet voor elkaar kunnen krijgen om met elkaar de 6+5-regel af te spreken. Daar is geen toestemming van de EU of welke regering dan ook voor nodig, dat kun je helemaal op eigen houtje doen.

Maar hoe langer we het uitstellen, hoe groter straks het probleem. Dan slaat de neergang van de clubs over op het nationale elftal en dan krijg je dezelfde situatie als in Schotland, waar ik nu ben.

Tijdens de Dunhill Open in St. Andrews is het Schotse probleem vaak aan de orde geweest. Ooit een groot voetballand, dat op een gegeven moment zoveel buitenlanders binnenhaalde, dat de eigen opleiding de nek werd omgedraaid.

Of het nu de 6+5-regel betreft of het WK 2018 en de Spelen van 2028, we zullen het samen moeten doen. Vol overgave. Winnen of verliezen kan altijd, maar als je een goede wedstrijd speelt, dan wordt dat altijd door iedereen gewaardeerd.

Cruijff: Week van onaangename verrassingen

Bron: De Telegraaf.nl

Het is de week van de onaangename verrassingen geworden. Eerst kwam de biografie van de pas overleden Bobby Robson uit, waarin hij aangeeft hoe moeilijk het was om mij bij Barcelona op te volgen. Vooral omdat mijn zoon Jordi nog in de kleedkamer zat en mijn geest daardoor binnen de selectie rond bleef dwalen.

Probleem is alleen, dat direct na mijn vertrek Jordi een contract bij Manchester United tekende en dus nooit onder Robson heeft getraind.

Toen kwam het boek van Louis van Gaal uit, waarin hij vertelt dat wij ruzie zouden hebben. De reden? Ik zou boos zijn omdat hij mij niet had bedankt, nadat hij de kerstdagen bij m’n familie had doorgebracht en plotseling weg moest omdat zijn zus was overleden.

Als je zoiets hoort dan vraag je jezelf af of er bij iemand een draadje loszit of een kabel. Normaal gesproken reageer ik niet op zoiets, maar dit keer worden de normen overtreden die wij in ons gezin hanteren. Als ik namelijk hierdoor boos zou zijn, dan deug ik niet als mens.

Daarom klopt het ook niet. Van geen kant. Omdat ik nooit zo precies met dit soort zaken ben, heb ik aan mijn vrouw gevraagd hoe het toen precies is gegaan.

Toen Van Gaal nog assistent-trainer bij Ajax was, kwam hij tussen kerst en Nieuwjaar stage bij mij in Barcelona lopen. Omdat mijn vrouw Danny het sneu vond dat een Hollandse jongen alleen in een hotelkamer zat, heeft zijn hem uitgenodigd om bij ons te komen eten. Dat was zo gezellig, dat we hem gezegd hebben dat tijdens zijn stageweek onze deur voor hem openstond.

De volgende dag kwam hij weer, alleen moesten Danny en ik naar een feestje, waarna Van Gaal met mijn zoon Jordi en mijn vriend Rolf achterbleef. Met z’n drieën hebben ze er weer een leuke avond van gemaakt. Er werden pizza’s besteld, wat gedronken en er werd veel over voetbal gepraat.

De derde avond kwam hij weer en terwijl we wat aan het drinken waren, ging plotseling onze telefoon en kreeg hij te horen dat het mis was met zijn zus. De volgende dag is hij terug naar Nederland gegaan.

Wat ik me verder kan herinneren is dat we elkaar kort daarna op het toenmalige VVCS Gala tegenkwamen en Van Gaal heel vriendelijk was. Dat was hij helemaal richting mijn vrouw, die hem in 1996 tijdens het EK in Engeland tegenkwam, waarna hij ten overstaan van iedereen liet weten dat zij de beste gastvrouw ter wereld was.

Het klopt dus niet dat ik, of wie dan ook binnen onze familie, boos zou zijn omdat hij zonder te bedanken zou zijn vertrokken.

Dat ik ruzie met Van Gaal zou hebben komt daarom helemaal voor zijn rekening. Ik heb wel betere dingen te doen.

Op zoek naar El Salvador

Een privéjet huren om toch nog de training mee te kunnen maken. Het is een decadente vorm van nederigheid of een subversieve manier om je ego te strelen. Het is in ieder geval Marko Pantelic. Toen de lankmoedige Serviër zich in een interview in de VI presenteerde als de man die moest van de wederopstanding moest ik glimlachen. Hij had niet voor clichés gekozen en de lat voor zichzelf onmiskenbaar hoog gelegd. Maar dat is ook Ajax.

Journalistiek Nederland was dan ook blij met Pantelic: eindelijk weer eentje die door de mazen van de mediatraining was heen geglipt. Eindelijk ook weer eens een speler die ongenadig hard kon afgeserveerd worden. Dat afserveren is overigens eigen aan onze maatschappij, je kop vooral niet boven het maaiveld uitsteken en helemaal niet op twitter!

Het vervelende voor Pantelic is dat hij zich tot nog toe nog niet kon bewijzen bij Ajax. Er hing al een beetje de zweem van rollatorrijdende vedette over hem heen. Misschien wel omdat we bij Ajax te veel van dat soort spelers gezien hebben de laatste jaren (lees: Roger, Juanfran, Urzaiz, Luque). In tegenstelling tot de voorgaande namen is Pantelic gewoon international gebleven bij z’n komst naar Ajax. Gelukkig rechtvaardigde Pantelic dat besluit ook met twee doelpunten tegen Roemenie. A touch of class en wie weet het begin van wat moois.

Het einde van wat moois was deze week het verhaal AZ. Wie AZ zegt zegt Scheringa, en wie Scheringa zegt zegt DSB. Ik zal eerlijk bekennen; ik heb nooit zo geloofd in het charmeoffensief van Scheringa. De West-Fries koketteerde net wat te veel met zijn ‘zo-gewoon-gebleven’ imago. Gewoon was Scheringa “drie bodyguards, eigen museum, voetbalclub en schaatsploeg” natuurlijk al lang niet meer. De ondergang van het imperium Scheringa is de ondergang van de persoon Scheringa: megalomie als voedingsbron. AZ moest ook geforceerd hogerop, dan kies je ook voor een opportunistische resultaattrainer.

Korte Termijn en Ronald Koeman zijn bijna anagrammen van elkaar. Maar gelukkig ligt Sneeuwvlokje wel goed in de pers is en is hij wars van kapsones. Koeman is een overlever, weliswaar een sympathieke overlever waar je bijna medelijden mee krijgt als je hem weer ziet mompelen dat hij het ook niet meer weet, maar toch…
Ook Koeman kent z’n venijnige trekjes, dat bleek afgelopen week wel toen een oude strijd weer werd opgerakeld in de biografie van Louis Van Gaal. Toen een exemplaar aangeboden werd wilde hij hem prompt weggooien. De kleinejongens vete bleek belangrijk genoeg om de echte problemen terzijde te schuiven. Het antwoord over hoe het nu verder moet met AZ “We kijken van dag tot dag” voorspelt echter al voldoende over het lot van Koeman. Daar hoef je geen Jomanda voor te zijn.
De gemiste kans op het binnenhalen van een verlosser was Louis van Gaal. Laten we wel eerlijk zijn, het experiment om Van Gaal Technisch Directeur te maken is hopeloos mislukt. Een subliem TD was het namelijk niet , dat blijkt wel uit z’n Argentijns trackrecord bij Ajax: Mariano Juan, Ivan Gabrich en Mauro Rosales. Poef: weg 12 miljoen Euro. Van Gaal als een trainer is een ander verhaal. Laat hem bouwen aan een systeem en zelfs AZ kan kampioen worden. Kom ik toch terug op de vete, conflict tussen Koeman en Van Gaal. Van Eijden koos Koeman, pijnlijk.

De twijfel van drie ambassadeurs...

Bron: De Telegraaf

Ik sluit niet uit dat Guus Hiddink, Marco van Basten en ik momenteel de drie bekendste Nederlanders ter wereld zijn. Toch hebben we alle drie nog geen 'ja' gezegd om als ambassadeur voor het WK 2018 op te treden. Maar is dat onze schuld?

Voor alle duidelijkheid, we hebben hierover geen contact met elkaar gehad. Ieder heeft dus zijn eigen reden om afstand te houden. Misschien dat sommige mensen nu eindelijk eens goed in de spiegel gaan kijken.

Hiddink, die eerst door de regering voor allerlei handelsmissies wordt gevraagd en vervolgens door de mangel wordt gehaald nadat hij onvolledig door belastingexperts is voorgelicht. Daarna ontloopt zelfs de minister-president hem. Als je dan ziet hoe respectloos er met iemand als Van Basten wordt omgegaan, terwijl hij overal buiten Nederland een grootheid is. Zelf kan ik hierover ook een boek schrijven.

Neem alleen iets simpels als het straatvoetbal. Nadat ik het zes-tegen-zes had geïntroduceerd, kwam de KNVB met het vier-tegen-vier op de proppen. Daar is op zich niks mis mee. Helemaal niet als je het in onderling overleg op elkaar afstemt. Omdat beide systemen een functie in de opleiding kunnen hebben. Het vier-tegen-vier bij de allerjongsten, het zes-tegen-zes vanaf het moment dat je de jeugd op subtiele wijze met positiespel in aanraking wil laten komen. Ook de inmiddels ruim honderd Cruyff Courts in Nederland zijn daarop ingericht, toch weigert de KNVB al jarenlang samen aan een logische afstemming van deze twee vormen van straatvoetbal te werken. Ze maken er zelfs steeds meer een concurrentiestrijd van.

Zoals ik laatst met de Cruyff Institute for Sport Studies ook iets raars met NOC*NSF meemaakte. Inmiddels zijn wereldwijd 5000 studenten op de Institute afgestudeerd, daarom werd een tijdje terug besloten om in Papendal te bespreken hoe we samen aan een nog efficiëntere opzet konden werken voor sporters die tijdens en na hun carrière willen studeren. Om met het oog op de toekomst vooral de kwaliteit van het sportbestuur te kunnen verbeteren. Wie schetst m'n verbazing dat NOC*NSF niet alleen weigerde met ons mee te denken, onze vertegenwoordiger (een voormalig olympisch kampioene!) werd zelfs beledigd.

En wat is nu het resultaat? Los van elkaar hebben het Cruyff Institute en NOC*NSF nu sportgerichte masteropleidingen georganiseerd. Bij ons schreven zich 104 studenten in en bij de ander 7. Als ze het nu nog niet snappen.

Ik wil er vooral mee zeggen, dat er in Nederland een situatie is ontstaan dat mensen als Hiddink, Van Basten en mijn persoon weinig trek hebben om een extra stap te zetten. Zo ben ik al jaren bezig om ons land een voorbeeldfunctie te laten hebben inzake de 6+5-regel. Hoe daar in de Europese Unie ook over gedacht wordt, je kunt alles omzeilen door zelf met de 38 clubs iets af te spreken. Omdat het goed is voor ons imago en de kwaliteit van ons voetbal. Neem alle Europese wedstrijden van de afgelopen week. Onze vier topclubs AZ, PSV, Ajax en FC Twente speelden allemaal zonder één Nederlandse aanvaller! Bij Ajax kwamen zelfs de twee aanvallende wissels uit het buitenland.

Als deze lijn door wordt getrokken dan vrees ik het ergste voor de toekomst. Helemaal voor onze kandidatuur voor het WK 2018. Als we zo met ons talent om blijven gaan, dan hebben we met het Nederlands elftal namelijk niks op zo'n toernooi in eigen land te zoeken. Maar goed, ik kan dit wel blijven herhalen, inmiddels weet ik net als Guus en Marco hoe het werkt.