De schaduw

Bron: AJAX Life

Schuin achter het doel, net achter de reclameborden, zit hij met een pen in zijn hand de wedstrijd de observeren. Op zijn been ligt een blocnote, maar het is te ver weg om te zien of hij er al iets op geschreven heeft. Hij werpt zijn blik constant op het spel. Wachtende op dat ene moment.

Niet alle spelers hebben een hechte band met hem. Toch moet dat niet moeilijk zijn. Zijn uiterlijke kenmerken versnellen het proces naar onvoorwaardelijke broederliefde. De laatste Ajax-Johnny had 'de klik' wel. Nadat Johnny weer een van zijn doelpunten had gescoord, rende hij tot achter het doel en omhelsde de teammanager van Ajax. Enkele seconden waren ze verbonden en deelden ze elkaars liefde voor deze mooie club.

Zo'n reactie laat heel veel zien. Zonder dat er gesproken is, kan er worden gevoeld dat David Endt meer is dan een fantastisch schrijver. De man die vele boeken en teksten schrijft over Ajax is ook een geweldig mens. Sinds mensenheugenis is hij met Ajax verbonden en eigenlijk ook niet meer weg te denken. Dat is nog veel belangrijker dan die geweldige ervaringen die hij op papier weet te zetten.

Over tien jaar hoop ik opnieuw naar beneden te kijken. Daar op die plek schuin achter het doel, daar zit hij dan nog steeds. Zijn donkere bos haren, zijn blik geen seconde van het veld. Rustig schrijvend in de schaduw van de menigte.

Tot op dat moment er weer uit het niets een nieuw talent vol passie en vreugde in zijn armen de liefde voor Ajax deelt.

Mooi voetballen èn presteren

Bron: Cruijff.com

Om alle misverstanden meteen uit de weg te ruimen, in principe is in het topvoetbal elk onderdeel belangrijk. Dus moet iedereen ook fysiek goed in elkaar zitten. Alleen gelden daar voor iedere voetballer weer andere regels. Helemaal als de één beter is dan de ander.

Dit blijkt meestal uit de handelingssnelheid, die bij goede voetballers hoger is. De basis daarvoor is zijn techniek, gekoppeld aan zijn positiespel. Daarom haal ik bewust altijd de rechtsbuiten als voorbeeld aan. Die speelt met de zijlijn in de rug en in de verte steekt ook nog de cornervlag uit de grond.

Als je zo'n speler steeds door de rechtsback laat aanspelen, dan staat hij ook nog eens met zijn rug naar de tegenstander toe en mist het overzicht van wie van zijn team waar staat. Maar krijgt hij de bal van de rechtshalf, dan ziet hij èn zijn tegenstander èn zijn meeste medespelers.

Daardoor is hij weer in staat een voorbeweging te maken of naar de rechtshalf toekomen om vervolgens de bal diep te vragen. Het lijkt allemaal zo simpel, maar als ik zie hoe de meeste Nederlandse clubs het de afgelopen week in Europa in de praktijk brengen, dan word ik daar niet vrolijk van.

Te vaak zie je een aanvaller die door zijn back wordt aangespeeld en dan gedwongen wordt de bal weer terug te kaatsen. Daarmee is het rendement van balbezit minder dan nul. Niet alleen ben jij niets opgeschoten, je hebt de tegenstander ook nog eens de kans gegeven om zich te reorganiseren.

Daarom mag je een back niet inschakelen bij de opbouw, maar bij de aanval. Hij staat dan namelijk een linie verder. In zo'n situatie zijn de ruimtes verkleind en kunnen de spelers met de beste techniek ook het beste tot hun recht komen. Zij zijn tenslotte in staat door hun hoge handelingssnelheid de bal effectief één of twee keer te raken.

Helaas zie je nu steeds dat de ruimtes groot worden gehouden, omdat spelers anders niet tot hun recht komen. Een schijnoplossing, omdat een speler weliswaar individueel dan iets beter tot zijn recht komt, maar de rest van het team niet. Dat blijkt uit het slechte combinatievoetbal en het vele balverlies dat je nu in zoveel wedstrijden ziet.

Om zo te voetballen heb je inderdaad meer fysiek nodig. Daarom ben ik ook blij dat een ploeg als Barcelona nu laat zien, hoe het met 'kleine' voetballers als Messi, Xavi en Iniesta ook kan. Bovendien zie je steeds meer jeugdspelers naar de A-selectie doorstromen, die allemaal op hun 13de en 14de naar Barcelona zijn gekomen.

Voor mij het bewijs dat als je opleiding goed in elkaar steekt, je nog altijd op een hoog niveau 'ouderwets' mooi kan voetballen. Bovendien heb ik het hier over een club waar een gelijkspel gelijk staat aan verliezen. Dus goed voetballen in een omgeving waarin altijd gepresteerd moet worden.

Als je dan ziet hoeveel buitenlanders er inmiddels in de Nederlandse competitie spelen, dan is dat voor mij het bewijs dat het met onze opleiding gewoon niet goed zit. Want de betere voetballers blijken het uiteindelijk niet te redden. In het 'systeem' blijkt het accent niet langer op techniek en positiespel te liggen, waardoor juist deze groep gedwongen wordt zich aan te passen. Een jammerlijke zaak.

17-11: Column BenKie: "Sjakie"
Velsen–Noord 10 mei 1970, sportpark Schooneberg.
“het is goed, hij hoort bij ons”

Dat waren de woorden die door Sjakie Wolfs werden uitgesproken tegen een suppoost die mij probeerde tegen te houden. “mij” was ondergetekende, die na afloop van de wedstrijd Telstar – AJAX, met een aantal mede F-SIDER’s het veld was opgestormd. De wedstrijd zou eigenlijk de kampioenswedstrijd van onze club moeten zijn, maar door een gelijkspel werd dat een week uitgesteld. Ik was met een paar spelers meegelopen richting kleedkamer en werd toen door de suppoost tegengehouden.

Sjakie had ik al menigmaal gesproken rond het trainingsveld dat vlak voor ons stadion “De Meer” lag, dus wij kenden elkaar min of meer. Dankzij de medewerking van Sjaak kwam ik uiteindelijk in de kleedkamer van ons team terecht, waar ik door Rinus Michels, op een voor hem typerende manier uit verwijderd werd, maar dat is een ander verhaal.

Sjakie… tja, een kleine man, die het niet van zijn imposante postuur moest hebben en toch dwong zijn persoon respect af. Zijn manier van kijken, die priemende ogen, zijn manier van benaderen, Amsterdams, soms ronduit humoristisch, soms zeer cynisch.

Maar wat ook duidelijk was, een echte clubman. Zijn ziel en zaligheid gaf hij aan zijn club!

De A.F.C. AJAX uit AMSTERDAM.

Voor ons supporters was hij zonder meer benaderbaar, hij luisterde naar je, dolde met je, zette je af en toe op je plaats als dat nodig was, maar altijd voelde je de genegenheid die hij uitstraalde.

Sjakie was een van ons.

Je realiseerde het je niet, als 15-16 jarig etterlijertje die gewend was om, samen met je gabbers op de tribunes in voetbal stadions te klieren. Maar dat kleine mannetje, dat er altijd voor zorgde dat de voetbal schoenen gepoetst en “gedopt” waren, dat de ballen op de juiste spanning opgepompt waren, dat er altijd genoeg pionnen op het trainingsveld stonden…etc. Dat zo’n man uit zou groeien tot een van de iconen van onze club.

Mensen als Sjakie, Bobby en al die andere vrijwilligers die zich 24 uur per dag inzetten voor de club omdat zij van die club houden, niet om de status, niet om het geld maar omdat het AJAX is, AJAX uit AMSTERDAM.

Maar het is goed om ze te eren. Niet alleen als zij gestorven zijn, juist tijdens hun leven.
Daarom was het ook een mooi moment, die zondag 31 augustus 2003, na afloop van AJAX – fc zwolle, toen Sjaak afscheid heeft kunnen nemen in de Arena van de supporters. Het handje van Sjaak ging weer naar THE F-SIDE en naar al die andere AJAX fans die die middag in de arena zaten.

Het:

“SJAKIE, SJAKIE.. WIJ WORDEN KAMPIOEN!!” schalde weer door het stadion.

Dat was een hommage van ons aan hem…en tegelijk aan al die mensen, die meestal onzichtbaar, vaak op de achtergrond, samen met de trouwe supporters op de tribune de ziel van onze club vormen.

Want:

“…. Het is goed, hij hoort bij ons….”

Dag kleine, grote man, wij zullen je missen.

BenKie.

Niet weggaan voordat 'amen' is gezegd

Zondag. Dag van rust.

Op deze dag bezoekt men de kerk, ga je wandelen in het bos of 'gezellig' naar de meubelboulevard om maar iets te noemen.

Óf je gaat naar het voetballen!

Ik persoonlijk kies voor het laatste. De Amsterdam ArenA is mijn kerk. JC wappert op een banier bovenin de nok, San Marco langs de krijtlijn en de elf apostelen op het veld.
Het vaste stramien dat ik op wedstrijddagen hanteer is als volgt:

Na de gebruikelijke ochtendrituelen nestel ik mij voor de tv om de herhaling van "Match of the Day" te kijken. Niks lekkerder dan wakker worden met Premier League voetbal en de analyses van Gary Lineker en co.
Dan -na een laatste kop koffie- op weg naar Amsterdam. Het is dan zo rond half elf. Niet dat ik zo'n lange reistijd nodig heb om er te komen maar ik vind het gewoon fijn, vroeg naar de club. Lekker rustig een beetje rondkijken en zodra het kan het stadion in. Bakkie koffie, programmaboekje doorbladeren en de warming-up kijken. Heerlijk!

Ik wil gewoon niks missen van Ajax en de beleving er omheen. Van begin tot eind.
En zo zijn er velen met mij. Die pas weggaan als het laatste fluitsignaal geklonken heeft en de spelers van het veld stappen. Elke wedstrijd weer, bij winst én verlies.
Omdat Ajax hun passie is.

Vraag het een willekeurige Ajacied, dan krijg je dát als antwoord: "Ajax is mijn passie. Mijn alles."
Daarom snap ik niet waarom ons aller Ajax na afloop van iedere wedstrijd geconfronteerd wordt met een bijkans leeg stadion. Bizar gewoon.

Een voetbalwedstrijd duurt in principe 90 minuten of in ieder geval totdat de arbiter van dienst voor het laatst op zijn fluitje geblazen heeft. Niet eerder. Zo heb ik het tenminste altijd begrepen. Net zoals een kerkdienst niet eerder gedaan is tot het "Amen" geklonken heeft.

Voor wie dat niet begrepen heeft zeg ik: Ga op zondag lekker wandelen in het bos of 'gezellig' naar de meubelboulevard. Want zeg nou zelf, het is toch te triest voor woorden dat -net als afgelopen zondag- Ajax via een mededeling op de schermen het publiek bijna moet smeken om niet vroegtijdig weg te gaan?

Elke munt heeft twee kanten

Bron: Cruijff.com

Van de week zag ik in een Spaanse krant dat het Nederlands elftal dit seizoen als derde op de Europese ranglijst is geëindigd. Dat wil dus zeggen dat de ploeg veel punten heeft gehaald. Helaas heeft ook nu weer elke munt twee kanten.

Hou je de prestaties van de Nederlandse clubs tegen het licht, dan zie je een heel ander verhaal. PSV haalde in de Champions League drie punten uit zes wedstrijden, terwijl Feyenoord en Heerenveen in de UEFA Cup niet verder kwamen dan nul uit vier. Daarom neem ik voor FC Twente en NEC m’n petje af, die in twee zware poules toch zes punten hebben gehaald en zich voor de volgende ronde wisten te kwalificeren. Datzelfde geldt voor Ajax met zeven uit vier.

Als je het bij elkaar optelt dan zie je dat drie van de zes ploegen zich geplaatst hebben in de UEFA Cup, maar dat ze met elkaar in 26 wedstrijden slechts 22 uit het maximale aantal van 78 punten hebben gehaald.

Dat is geen prettige constatering, maar wel de realiteit. En wil je er wat aan doen, dan moet je deze realiteit onder ogen zien. Die geeft aan dat veel van onze topspelers in het buitenland voetballen. Dus heb je in de eredivisie te maken met de groep die in kwaliteit daar net onder zit.

Dan vallen me drie dingen op. Allereerst de bedenkelijke technische en tactische kwaliteit. Dat is iets waar je niemand de schuld van kan geven, want daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Die oplossing heb je dus zelf in handen.

Verder zie je een verandering van de speelstijl. Dit zeg ik niet om vroeger te idealiseren, maar je onderscheid je steeds minder van de rest. Dus doe je niet meer wat de anderen ooit niet konden en waarmee je het verschil kon maken.

Maar ook dit is te herstellen. Alleen moet je wel heel goed weten wat je doet.

Eén daarvan betreft mijn derde punt. Hoewel er veel topspelers op jonge leeftijd al naar het buitenland gaan, kan je met een goede begeleiding toch goed uit de voeten met het niveau wat daar direct onder zit.

Als je dat goed doet, dan kan je via een goede scouting ondersteunende kwaliteit halen, die alleen wel beter moet zijn dan wat je zelf in huis hebt.

Alleen wringt daar de schoen. Als ik zie dat er momenteel clubs zijn die zeven tot acht buitenlanders opstellen, dan is er in het voortraject iets goed misgegaan. Helemaal als je ook nog eens ziet, hoeveel buitenlandse spelers er op de bank zitten. Allemaal voetballers die gehaald zijn en blijkbaar niet genoeg brengen.

Je geeft dus geld uit aan spelers die je eigen kweek in de weg staan en vaak ook een niet-Nederlandse voetbalcultuur met zich meebrengen, waardoor je nog dichter bij de rest en nog verder van jezelf komt te staan.

Die 22 punten uit 26 wedstrijden zeggen daarom misschien toch wel heel veel.

'De Weense finalisten van Ajax blijven boeien'
23/12/2008 12:30

Van sommige spelers hoop je dat ze het eeuwige voetballeven hebben. Edwin van der Sar (foto) is een van hen. Het heeft er alle schijn van dat er in zijn geval nog sprake van is ook. De contractverlenging van de 38-jarige doelman bij Manchester United volgde op wat misschien wel het beste jaar uit zijn imponerende carrière was. Met zijn club prolongeerde Van der Sar de landstitel, in de Champions League-finale maakte hij op de beslissende penalty van Nicolas Anelka de redding van zijn leven en tijdens het EK sleepte hij Oranje springlevend uit de poule des doods.

Het voorjaar van 2008 staat nu al met gouden letters bijgeschreven in zijn memoires, die in elk geval tot 2010 zullen doorlopen. Van der Sar zelf vindt de lengte van zijn loopbaan een logisch gevolg van de manier waarop hij zijn vak benadert en zijn lichaam en geest verzorgt. 'En vergeet niet dat ik keeper ben in plaats van kilometervreter op het middenveld', relativeerde hij een maand of zeven geleden, toen we samen de lunch gebruikten op een terras in Manchester. Alsof hij wilde zeggen dat we het nou ook niet moesten overdrijven, die carrière van hem.

Drie maanden nadien liep ik in Zeist stomtoevallig Finidi George tegen het lijf. De Nigeriaanse rechtsbuiten van het gouden Ajax van Louis van Gaal in 1995 was in Nederland vanwege zijn deelname aan de jaarlijkse International Coaching Course van de KNVB. Na onze begroeting sloeg Finidi de koetjes en kalfjes over en vroeg direct naar Van der Sar. Hoe het mogelijk was dat iemand op die leeftijd nog zulke prestaties levert. Of hij nog steeds zo¹n sympathieke kerel was. En waarom er in de bossen van Zeist nog geen standbeeld van de doelman stond. Finidi wilde het allemaal weten en inhaleerde de antwoorden gulzig. De aanvaller zelf was in 2004 al gestopt met topvoetbal, 33 jaar oud pas, na een reeks merkwaardige clubkeuzes. Nu wil Finidi coach worden, het liefst van zijn nationale elftal.

En zo bleven ze in 2008 overal opduiken, de leerlingen uit de Amsterdamse klas van ¹95. Van de dertien spelers die op 24 mei van dat jaar in de Champions League-finale tegen AC Milan op het veld verschenen, zijn er naast Van der Sar nog drie actief als profvoetballer. Clarence Seedorf (32) is bezig aan alweer zijn zevende seizoen bij datzelfde Milan en heeft een contract tot medio 2011. Nwankwo Kanu (32) goochelt sinds 2006 in de voorhoede van Portsmouth, de club die hij een half jaar geleden met het enige finaledoelpunt de FA Cup bezorgde. En Marc Overmars (35) verraste afgelopen zomer vriend en vijand door vier jaar na zijn afscheid als speler terug te keren bij de club waar het voor hem allemaal begon, Go Ahead Eagles. Ongeveer even verbazingwekkend is het feit dat in Finland FC Lahti momenteel probeert Jari Litmanen (37) over te halen nog een seizoen aan zijn loopbaan vast te knopen.

Ook de níét meer voetballende finalisten van Wenen stonden in 2008 nadrukkelijk in de belangstelling. Frank Rijkaard (46) zwaaide na vijf zeer succesvolle jaren af als hoofdcoach van Barcelona. Danny Blind (47) verruilde dit jaar Sparta Rotterdam voor Ajax, als technisch manager. Edgar Davids (35) stopte bij Ajax en traint tegenwoordig af en toe mee met SDV uit Barneveld. Ronald de Boer (38 ) leverde negen maanden geleden zijn contract in bij Al-Shamal en blijft nog even in Qatar van het leven genieten. Zijn tweelingbroer Frank werd dit jaar aangesteld als assistent-bondscoach en promoveerde als jeugdtrainer bij Ajax van de D-pupillen naar de A-junioren.

Patrick Kluivert (32) en Michael Reiziger (35) ten slotte begonnen dit voorjaar aan hun verkorte cursus Coach Betaald Voetbal. Ze bleven boeien in 2008, de dertien van Wenen. Edwin van der Sar voorop.

Simon Zwartkruis

Diego Biseswar

Er zijn dingen die ik doe, omdat het moet. Er zijn dingen die ik doe, omdat ik denk dat het nuttig is. Er zijn dingen die ik doe, omdat ik dat echt heel leuk vind om te doen. En ik schrijf. Ik schrijf omdat het mijn passie is, ik hou er van om te schrijven wat ik wil schrijven. Daarom vind ik het erg leuk dat mijn weblogs vaak goed worden ontvangen. Die complimenten doen me deugd en geeft mij extra motivatie om vooral door te gaan met dat waar ik zo van hou. Schrijven.

Met alleen talent red je het niet. Dat is bekend! Er zijn genoeg voorbeelden te bedenken van grote talenten, waarvan men later denkt, wie is dat ook al weer? Begin van dit millennium begon de jonge Vincent van den Berg zijn carrière bij sportclub Heerenveen. Dat hij kon voetballen stond al jaren vast, dat viel in 2006 ook Arsenal op. Met een grote zak geld wist de Engelse club, de jonge Nederlander naar de club van Van Persie te lokken. Nu, 3 jaar later, speelt de bijna 20-jarige Vincent van den Berg bij FC Zwolle. Toch wat matig voor één van Nederlands grootste talenten uit zijn generatie. Geld is leuk, maar als je echt een belofte voor de toekomst bent, dan zal er over een aantal jaren heus wel een nieuwe zak met nog meer geld op je staan te wachten. Zorg eerst maar dat je slaagt op een lager niveau. Je wilt per slot van rekening toch slagen op het allerhoogste van het allerhoogste.

Iedereen zal tot nu aan toe hebben gedacht, waar slaat die titel van dit verhaaltje nou op? Maar als we kijken naar talenten dan is Diego Biseswar een mooi voorbeeld. Talent daar word je mee geboren. De volgende stap is, om dat talent er ook uit te laten komen. In de jeugdopleiding zul je daarom ook extra aandacht moeten besteden aan de basistechnieken. Als dat goed is, dan komt de rest vanzelf wel. Zo ook bij Diego Biseswar. Voorafgaand aan het seizoen stond hij nog bij Feyenoord op de lijst van spelers die mochten uitkijken naar een nieuwe club. Verbeek zag, mede door blessures, toch wel een plekje in zijn elftal voor de jonge aanvaller. En dat liet Biseswar zich geen twee keer zeggen. Inmiddels is hij niet meer weg te denken uit de selectie van Feyenoord en in Rotterdam hoopt men daarom ook dat hij zijn contract snel zal verlengen. Tegen Volendam liet hij zien dat hij een ‘aardige’ trap in huis had. En thuis tegen NAC liet hij zien dat zijn wonderschone afstandschoten, geen toevalsschoten waren. Talent is het. Van Korneev leerde hij hoe hij zulke ballen goed moest raken. Een mooi voorbeeld van een geslepen diamant. Duidelijk is, de basistechniek is bij Diego bijzonder goed ontwikkeld. Het kon ook niet anders. Diego Biseswar komt van Ajax!


TvP

Het is niet (helemaal) Ajax gerelateerd, maar ik vond het wel leuk om deze met jullie te delen.

Ajax, FC Twente en NEC in het nadeel

bron: cruijff.com

Een nieuw jaar, maar wel met dezelfde mening. Ook in 2009 blijf ik, wat mijn visie over het voetbal betreft, op dezelfde manier doorgaan. Dus spelen op je eigen manier, op basis van een goede techniek en goed positiespel. Op die manier hoef je minder met je krachten te smijten en hou je het langer in het seizoen vol.

Dat laatste kon wel eens een beslissende factor in de Nederlandse competitie worden. Wie naar de ranglijst kijkt, ziet dat AZ de trotse koploper is, gevolgd door Ajax en FC Twente. Twee concurrenten die met NEC zijn overgebleven in de Europese competities. Terwijl AZ zich dit seizoen helemaal kan focussen op de eredivisie, heeft de UEFA Cup voor de winterstop zeker invloed op de prestaties van Ajax, FC Twente en NEC gehad. Vooral de laatste twee hebben na zware Europese wedstrijden vaak verrassend punten in de competitie verspeeld.

De vraag is nu in hoeverre dat straks ook het geval zal zijn. Ik ben bang dat het een factor zal blijven. Vooral clubs als FC Twente en NEC zijn het ritme van competitie én Europacup niet gewend. In Spanje zie je dat ook bij Racing Santander, dat kort na een internationale krachtinspanning in de Primera Division ook in de fout ging.

Daarom is het geen toeval dat FC Barcelona zo'n gat met de rest geslagen heeft. Het is één van de weinige teams dat zowel technisch als positioneel een dikke voldoende haalt en daardoor ook het tempo van een wedstrijd kan bepalen. Zo wordt er niet onnodig met krachten gesmeten en ben je als ploeg in staat om het fysiek langer uit te houden.

Dat is in Spanje hard nodig. Alleen in januari staan er al acht wedstrijddagen op de kalender. Een situatie die grote selecties in de hand werkt. Maar vervelend vind ik vooral, dat te veel wedstrijden ook ten koste van de kwaliteit gaat. Hoe je het wendt of keert, te veel clubs zijn niet in staat om wedstrijden te controleren, dus kost ieder duel weer kracht. En hoe meer wedstrijden, hoe meer een speler fysiek wordt uitgehold.

Wat dat betreft heeft Nederland het beter voor elkaar. Maar niet perfect. Ik hou m'n twijfels over een winterstop van drie weken. Iedere wedstrijd die je namelijk kan spelen, is vandaag de dag meegenomen. Want wat zijn de gevolgen als over een week of vier wedstrijden worden afgelast vanwege het slechte weer? Het programma wordt dan extra in elkaar gedrukt en dat kan weer in het nadeel zijn van de Europese vertegenwoordigers Ajax, FC Twente en NEC. Met mogelijk weer gevolgen voor het verloop van de eredivisie.

Daarom ben ik geen voorstander van een winterstop. De stadions zijn zeker in Nederland momenteel modern en volgens mij is iedere eredivisieclub verplicht om veldverwarming te hebben. Dus waarom het risico nemen van een situatie waarin clubs die internationaal aan de weg timmeren, straks het kind van de rekening zijn?

Bovendien kost zo'n winterstop de clubs alleen maar geld. Er zijn geen inkomsten en aan al die trainingskampen hangt ook een prijskaart. Hoe meer ik er over nadenk, hoe vreemder ik het stilleggen van de competitie eigenlijk vind.

Het ongelijk van Scheringa

Bron: Cruijff.com

Het voordeel van deze moderne tijd is dat ik tijdens mijn vakantie in Mauritius iedere dag keurig Telesport onder mijn deur geschoven krijg en dus prima op de hoogte blijf van alle sportnieuws. Om onder de prettige zon te constateren, dat er tijdens mijn afwezigheid niets veranderd is. Nadat ik eerder de ontslagen van Wim van Hanegem en Bernd Schuster in verband met slecht leiderschap had gebracht, is nu de voorzitter van Real Madrid zelf opgestapt en bij Feyenoord zo’n beetje iedereen afgehaakt.

Intussen vraag je je zelfs af of we in Nederland misschien met een cultuurprobleem te maken hebben. Want projecteer de problemen in de Nederlandse topsport op het bedrijfsleven, dan zie je hetzelfde euvel. Ook daar zijn de echte leiders op de vingers van één hand te tellen. Met als gevolg, dat de meeste van onze topconcerns inmiddels door buitenlanders worden geleid.

Vind ik toch raar. Helemaal omdat we nog nooit zoveel managementopleidingen hebben gehad. Helaas wijst de praktijk uit, dat die weinig topkwaliteit opleveren.

Vroeger waren het vaak zelf opgeleide zakenmensen die hun bedrijven groot maakten, nu krijg je steeds vaker directeuren voor je kiezen die eerst zorgen dat ze zelf een vermogen verdienen en zelfs gigantische afkoopsommen ontvangen als ze niet hebben gepresteerd.

Iemand als Dirk Scheringa komt op mij in ieder geval over als een zakenman van de oude stempel. Hij heeft zijn bedrijf van niets tot iets opgebouwd en de manier hoe hij de Nederlandse sport ondersteunt is een voorbeeld voor veel bedrijven en sponsors.

Toch begreep ik weinig van zijn oproep om de buitenspelval af te schaffen. Nu hij het goed met zijn bedrijf en zijn club AZ doet, gaat Scheringa toch een stap te ver. Hij verkondigt zelfs iets wat in het nadeel van zijn eigen ploeg is. Omdat buitenspel eigenlijk een aanvallende actie is. De meeste mensen denken weliswaar dat het een verdedigend middel is, maar dat is niet zo.

Neem Barcelona. Dat speelt momenteel misschien wel het meest aantrekkelijke voetbal. Alleen heb je het dan wel over een speelstijl die niet zonder de buitenspel kan. Omdat bij pressievoetbal het spelen op buitenspel essentieel is.

Wordt die regel namelijk afgeschaft, dan kan je de laatste lijn verdedigers nooit meer zover doorschuiven als nu bij Barcelona het geval is.

Je wordt dan gedwongen om een man achter te houden, zodra de tegenstander z’n spits op jouw zestienmeter laat staan. Zo wordt het veld lang gehouden en is goed pressie spelen onmogelijk.

Het komt er dus op neer, dat het afschaffen van buitenspel juist de slechte teams in de kaart speelt. Die voetballen al op de counter en krijgen er dan een extra voordeel bij. Ik denk niet dat dit de bedoeling van Dirk Scheringa kan zijn.

Hij heeft wel gelijk, maar het is een beetje een makkelijke column. Deze had iedereen kunnen schrijven. Van iemand als Cruijff verwacht je toch wat meer.

Manipulatie van de NOS?

Bron: ajaxlife.nl

Als ik jullie vertel dat Ajax in vrijwel het gehele land wrevel opwekt -en dan druk ik me waarschijnlijk nog mild uit-, dan vertel ik jullie niets nieuws. De zogenaamde arrogantie van de club uit de hoofdstad met de meeste (inter-)nationale prijzen, het mooiste voetbal en het meeste geld doet iedereen die niet van Ajax houdt overlopen van negatieve emoties. Dat -volgens een door VI gehouden enquete- de meeste profvoetballers het shirt van Ajax het mooist vinden en, als het er op aankomt, de meesten het liefst bij Ajax willen spelen, wekt ook de nodige afgunst en jaloezie op. Want dát is het: afgunst en jaloezie. Niets meer en niets minder.

Kennelijk werken er bij de NOS ook een paar gefrustreerde clubmannetjes met anti-Ajaxgevoelens.
Misschien ligt het aan mij hoor maar volgens mij krijgen we bij Studio Sport steeds vaker met beelden die niet vertoond worden. Volgens mij doet de NOS mee aan de anti-Ajax hetze. Jazeker!

In eerste instantie viel het mij nog niet zo op maar het wordt steeds duidelijker. De NOS bezigt subjectieve beeldvorming. Het is nu al een paar keer voor gevallen dat bepaalde (grove) overtredingen tégen Ajax, die in het stadion of tijdens de live registratie op tv duidelijk zichtbaar waren, niet in beeld worden gebracht tijdens de samenvattingen. Terwijl handelingen van Ajacieden telkens minutieus worden belicht. Ik geef een paar voorbeelden:

De wedstrijd tegen FC Utrecht; daarin zou Suarez een trappende beweging hebben gemaakt in de richting van tegenstander Loval (die daarop als een volleerd duikelaar ten aarde zeeg). Niet alleen wordt het voorval ettelijke keren herhaald maar wordt het beeld ook nog eens vergroot om maar aan te tonen hoe verderfelijk die Suarez wel niet bezig is. Daarna gebeurt hetzelfde met een overacterende verdediger die claimt een elleboog in het gezicht te hebben gekregen van Luis. Het incident wordt door de arbitrage niet bemerkt en hoewel de acteur Suarez vrijpleit, zorgen de beelden van Studio Sport er wel voor dat de aanklager van de KNVB een onderzoek instelt.

Dan de wedstrijd tegen NEC, vorige week. Ook hier worden overtredingen van Ajacieden volop in beeld gebracht, die van NEC (o.a. een gemene schop van Bouaouzan zonder dat de bal in de buurt is) niet. Wél wordt er uitgebreid in beeld gebracht hoe Dario Cvitanich een tweede -en dus rode- kaart krijgt. Dat hij deze door Lothar Matthäus-adept Pothuizen krijgt aangesmeerd niet. Vervolgens wordt ook de smerige overtreding van Ramon Zomer, die met een gestrekt en te hoog geheven been zijn noppen op het hoofd van Stekelenburg plant, in zijn geheel niét vertoond. Er wordt zelfs met geen woord over gerept.

Ook afgelopen zondag is het weer raak.
De overduidelijke poging van Marcus Berg om een penalty bij elkaar te acteren wordt in de beelden van de NOS compleet genegeerd. Had Suarez het geweest... Daarentegen wordt wel weer de uitsluiting van Vertonghen en de verbanning van van Basten breed in beeld gebracht. De reden waarom, een foutieve beoordeling aan wie een ingooi toebehoort niet.

En zo zijn er nog legio voorbeelden. Zoals die keer dat Perez bestraft werd doordat Hugo Borst iets oprakelde wat verder iedereen ontgaan was. Neemt niet weg dat wat Perez toen deed, verfoeilijk was. Maar toch...

Ik geef toe: op het moment dat ik dit schrijf ben ik gefrustreerd door de onnodige nederlaag en ben ik als Ajacied bevooroordeeld maar dit staat er los van. Bovendien: de beelden (of liever: de beelden die je niet ziet) spreken voor zich. Wellicht treft dit niet alleen Ajax en zijn er supporters van andere clubs die nu ook op hun respectievelijke sites hun beklag doen over hoe hun club in beeld word gebracht door de selectieve flitsen die door Studio Sport de buis op worden geslingerd. Ik richt mijn aandacht echter alleen op Ajax en kan dus alleen reageren op wat ik zie als het benadelen van mijn club.

Ergo: Ik ben van mening dat de NOS Ajax benadeeld met het uitzenden van subjectieve beelden, daarmee bijdragend aan de anti-Ajax hetze middels manipulatie.

FC Twente is ook heel slim

Bron: cruijff.com


BARCELONA

-
Het goede nieuws was deze week natuurlijk de prestatie van Ajax en FC Twente in de UEFA Cup. Het was opnieuw het bewijs dat als je vasthoudt aan waar je goed in bent, je een heel eind kan komen.

Ik vergelijk het vaak met een linkshandige tennisser. Daar zijn er niet veel van, dus hebben ze tegen rechtshandige tegenstanders altijd een bepaald soort voordeel. Moeten ze een keer tegen iemand die ook links is, dan moet je vooral goed over bepaalde zaken gaan nadenken.

Zoals je dat vroeger ook in de Nederlandse competitie had. Tegen buitenlandse tegenstanders pakten Feyenoord en Ajax altijd het voordeel van onze eigen stijl, maar tegen elkaar moest je altijd weer iets extra’s verzinnen.

Het verschil was de afgelopen week alleen, dat vooral FC Twente niet als favoriet, maar als underdog tegen Olympique Marseille begon. Dat is toch iets anders als een tegenstander tegen je opkijkt, zoals Ajax en Feyenoord altijd overkwam. Om dan als Twente toch vast te houden aan je voordeel vraagt om zelfvertrouwen en durf. En uiteindelijk is het ook heel slim.

Slim was Espanyol dit weekeinde ook tegen Barcelona. Uit de derby winnen met 2-1 is natuurlijk al heel speciaal. Maar net als met FC Twente gebeurde dit omdat Espanyol alle voordelen pakte die een derby te bieden heeft.

Laat ik het zo zeggen, een derby is een derby. Dat overstijgt vaak de voetballogica. Zeker in een stad als Barcelona komt er iets op gang dat misschien wel redelijk is uit te leggen, maar in de praktijk toch ongrijpbaar is.

Dat was nu zeker het geval. Barcelona staat stijf bovenaan, terwijl Espanyol onderaan bungelt. Voor Espanyol was dus alles gepermitteerd en als grote jongen moet je daar dan iets tegenoverstellen. Dan moet je ook als topclub van goeden huize komen, omdat ineens allerlei onderliggende dingen invloed op de wedstrijd gaan krijgen. Dan krijgt voetbal iets ondefinieerbaars, met fouten die soms zo uit de lucht komen vallen.

Voor Barcelona, dat 23 competitiewedstrijden op rij ongeslagen was, is het in ieder geval een goede waarschuwing geweest. Zoiets kan nooit kwaad, zeker niet nu de komende week in de Champions League het sterke Olympique Lyon wacht. De roes waar de club toch een beetje in leefde, is de komende dagen verdwenen. Op een goed moment staat iedereen weer met de beide benen op de grond.

Zowel Espanyol als FC Twente deed als outsider tegen Barcelona en Olympique Marseille dus wat ze moesten doen en gelukkig voor hen zijn de tegenstanders daar in getippeld.

De overwinning van Ajax op Fiorentina plaats ik niet direct hieronder, omdat Ajax alleen op basis van z’n reputatie tegen een club als Fiorentina nooit een echte underdog kan zijn. Toch is de overwinning knap, met een speciale vermelding voor Suarez, die het voorin echt heel slim en goed deed.

Alleen hoop ik wel dat de ploeg van de laatste tien minuten heeft geleerd. Het moment dat de Italianen de druk opvoerden. Toen werd even vergeten dat je in zo’n fase nooit in de breedte moet gaan voetballen, omdat je de tegenstander dan de kans geeft je nog verder op te sluiten. Juist dan moet je de diepte zoeken, waardoor het veld lang wordt. Jij kunt dan blijven staan, zij moeten extra afstanden afleggen en tegelijk haal je het gevaar van de counter weg. En blijven zij ook staan, dan komen de Suarezen en Leonardo’s van deze wereld één-op-één te staan en dat is nooit weg.

Gelukkig liep het nu toch goed af.

Sporters zetten Nederland op de kaart

Bron: www.cruijff.com

Ik heb de afgelopen week nogal wat buitenlandse kranten gelezen en weer is me duidelijk geworden, dat sport met afstand de grootste promotor van Nederland is. Werkelijk overal had iedereen het over de prestaties van ons honkbalteam in Amerika. Tegelijkertijd scoren de schaatsers weer op het WK in Canada. En als je ook nog eens het afgelopen EK voetbal en de gouden prestaties tijdens de Olympische Spelen meeneemt, dan kom je tot de conclusie dat je als klein land het internationaal wel heel goed doet. Als sportland dan.

En dat ondanks de meeste bonden. Die niet met hun tijd mee gaan, waardoor sporters eerder last dan voordeel van ze hebben. Terwijl topsporters toch al zulke buitenbeentjes zijn. Ze moeten het vaak alleen uitzoeken, tot ze succes hebben. Dan duikt iedereen ineens boven op ze en worden ze aan alle kanten geleefd. Maar oh wee als het even tegenzit. Meteen voelen allerlei politici en critici zich geroepen om even uit te gaan leggen wat er allemaal mis is gegaan en hoe het allemaal zou moeten.

Ik heb daar enorm veel moeite mee. Al een paar keer heb ik dit aangegeven, maar als je ziet hoe de politiek nu met de financiële crisis omgaat, dan schieten de tranen in je ogen. Het lijkt wel of iedereen op z'n eigen voordeel uit is, in plaats van het probleem voor iedereen op te lossen. Ik blijf erbij, dat al dit soort types veel van sporters kunnen leren, in plaats van ze de les te lezen. Zo hebben topsporters wel van jongs af aan een sterk kritisch vermogen richting zichzelf ontwikkeld. Ze hebben geleerd altijd een stapje extra te moeten doen, omdat je het aan de top anders niet redt. Ze zijn altijd maar bezig om problemen op te lossen en zichzelf te verbeteren. Het resultaat mag er zijn. Honkballers, hockeysters, waterpolosters, voetballers, zwemmers, schaatsers en noem ze maar op, allemaal zetten ze Nederland in het buitenland op de kaart.

Zij dus wel. Tot slot nog iets. De Engelse clubs hebben voor het tweede jaar op rij een unieke prestatie geleverd door zich met liefst vier ploegen voor de kwartfinales van de Champions League te plaatsen. Engeland is op dit moment dus duidelijk het sterkste voetballand van Europa. Maar datzelfde Engeland ontbrak een jaar geleden nog op het EK. Toch blijven er binnen de Europese Unie politici zich tegen de 6+5-regel verzetten, terwijl het Engelse nationale elftal het beste bewijs is van wat een wildgroei aan buitenlanders in de sport tot gevolg kan hebben.

Intussen hebben ze wel hun mond vol over hoe in een verenigd Europa ieder land toch iets eigens kan behouden. Politici, je wordt er soms erg moe van.

Mysterie

Het is een hoogst merkwaardig sms-je, zeker voor een dinsdagochtend een jaar geleden.

-'Pahlplatz'

Het komt van een vriend die ik soms spreek maar niet vaak. Meestal gaat het over voetbal, maar ik kan me niet herinneren dat de oud-voetballer van Twente, PSV en Heerenveen ooit voorbij is gekomen. Ik stuur een bericht terug:

-'?'

De reactie laat niet lang op zich wachten.

-'Fräser Kiprich Musampa'

Dit wordt er niet veel duidelijker op. Waarom word ik bestookt met middelmatige voetballers uit de jaren '90? Ik besluit het duidelijker te vragen...

Column: ‘Helemaal niets in Amsterdam’

AZ is kampioen van Nederland. Een typisch voorbeeld van een strak beleid, goede trainer en een selectie in balans. Beter kon men in Alkmaar de zaken niet voor elkaar hebben. Drie wedstrijden voor het einde was het dan ook volledig terecht dat Dirk Scheringa’s club, met coach Louis van Gaal aan het roer en sterspelers als Mounir El Hamdaoui en Stijn Schaars in de gelederen, voor het eerst sinds 28 jaar de hegemonie van de topdrie doorbrak. Al die jaren was het, PSV, Ajax of Feyenoord dat aan het eind van de rit met de schaal in handen stond! Na 28 jaar was het wederom AZ dat voor een grote menigte gehuldigd werd.

Zondagavond werd AZ kampioen van Nederland. Zelf had het gefaald een dag eerder de grootste binnenlandse prijs binnen te slepen, dus werd heel Alkmaar spontaan voor PSV. De kampioen van de afgelopen vier jaar trad om 16:30 aan in het eigen Philips stadion tegen nummer drie Ajax. De Eindhovenaren gaven een galavoorstelling weg en speelden Ajax bij vlagen van de mat. Met zes doelpunten voor en twee tegen stapten de spelers voldaan en onder luid applaus van de speelmat. PSV liet zien dat het nog steeds top is en in Alkmaar barstte het volksfeest los.

Ajax dat de tweede plek van FC Twente had kunnen overnemen en de druk op AZ had kunnen verhogen, faalde jammerlijk en zal nu in de drie resterende wedstrijden moeten hopen op een klein wonder. De plek achter AZ geeft namelijk nog recht op Champions League-voetbal, de competitie waar Ajax graag wil spelen, de competitie waar de grote teams van Europa hun kunsten vertonen. Maar wederom zal eerst met de Tukkers moeten worden afgerekend. Vorig jaar werd er in eigen huis een doelpuntloze remise tegenover het 2-1 verlies in Emmen, destijds het toneel voor Twente-Ajax, gezet. Wat resulteerde in de zoveelste deceptie. Twente zegevierde en mocht proeven aan het kampioenenbal, daar was Arsenal even een maatje te groot. Desondanks werd Twente tweede in de competitie, achter PSV. Het publiek was uitzinnig.

PSV had de titel voor het vierde achtereenvolgende jaar binnen weten te slepen. Grote man dat seizoen was Ibrahim Afellay. De knuffelmarokkaan van PSV speelde een uitermate sterk seizoen en was mede verantwoordelijk voor het kwartet aan titels in Einhoven. Hij was zichtbaar content met deze prestatie en wilde dat nog even laten zien voor de camera’s van de NOS.

Maar wat hebben deze vier anekdotes nou met elkaar te maken? Dat zal ik jullie eens haarfijn uitleggen. Ik ben Ajacied, dat geef ik toe. De vier beschreven anekdotes zijn allemaal net zo pijnlijk voor mij, als voor iedereen die Ajax een warm hart toedraagt. Maar wat mij genoegen doet is het feit dat elke club, elke speler en elke supporter enorm opkijkt tegen de grootheid van Ajax. Want Ajax is nog steeds de beste club van Nederland, Ajax heeft nog steeds de beste supporters van Nederland. Ajax is verreweg het grootste! En dat laten deze vier anekdotes nog eens haarfijn zien, want hoorde ik niet voor het stadion van Alkmaar een orkaan van AZ-liefhebbende kelen zingen: ‘Helemaal niets, helemaal niets, helemaal niets in Amsterdam?’ Hoorde ik niet, een compleet Philips stadion, hetzelfde liedje blèren toen de buit zondag binnen was. Was het niet de selectie van FC Twente die na de winst in de play-offs, de Ajax-selectie nog eens met de neuzen op de feiten drukten, vanwege het feit dat ze geen enkele prijs binnensleepten. En was het niet zo dat Ibrahim Afellay zijn zangkunsten voor de camera’s van de NOS toonde met het zinnetje: ‘Helemaal niets in Amsterdam’.

Jawel en hoe pijnlijk het ook voor mij ook is dat het gewoon waar is. Zo mooi vind ik het dat in alle vier de gevallen er enorm wordt opgekeken tegen de grootte van Ajax. Diep, diep in hun hart hoopten ze dat zij deel waren van de prachtige geschiedenis van het Amsterdamse. Diep in hun hart wensen ze vurig ooit nog eens deel uit te maken van de toekomst van Ajax. Want in plaats van de eigen successen bejubelen, toont ieder aan hoe enorm groot Ajax is! Want op dit moment is er helemaal niets in Amsterdam. Maar iedereen weet dat Ajax zal herrijzen, dat iedereen weer opkijkt tegen het machtige, onaantastbare, fantastische Ajax Amsterdam!

Bron: VoetbalReport en TvP