Nou Van Bommel, heeft echt geluk gehad, hij had dit toernooi 3 a 4 keer rood kunnen hebben, het is dat de scheidsrechters hem spaarden..

Ik denk dat als we een verdedigende middenvelder hadden met dezelfde kwaliteiten als de Jong (en een stuk minder ridicuul), de Jong er al lang uit had gelegen, maar goed haal je De Jong er uit dan moet je terugvallen op de kwalitatief mindere Schaars en De Zeeuw...daarna komen Engelaar en Brama in de rangorde. Dat belooft dus ook weinig goeds, het hopen is op het doorbreken van een nieuw talent op die positie.

Nou Van Bommel, heeft echt geluk gehad, hij had dit toernooi 3 a 4 keer rood kunnen hebben, het is dat de scheidsrechters hem spaarden..

Xabi Alonso vreest voor breuk na aanslag De Jong

13/07/2010 08:35

Mogelijk heeft Xabi Alonso een ribbreuk overgehouden aan de WK-finale tegen Nederland (1-0 winst). De middenvelder van Spanje kreeg een karatetrap van Nigel de Jong te verwerken.

'Momenteel heb ik pijn, het was één van de ergste tackles die ik heb meegemaakt', aldus Xabi Alonso. 'Het ging erg hard, veel pijnlijker heb ik ze niet gehad. Het was moeilijk om door te spelen. Waarschijnlijk heb ik een gebroken rib.'

Toch maakte de wereldtitel de blessure meer dan goed. 'Het is moeilijk te beschrijven. Het is zo'n geweldig gevoel. Om dit na het EK te winnen is briljant, we schrijven geschiedenis.'

Ongelooflijk: ook Bert en Cooky geen wereldkampioen

Bron: Voetbal International

Het was een paar weken voor het begin van het WK. Bert van Marwijk zat in zijn favoriete restaurant in Rotterdam. Hij had alleen een voorgerecht besteld. De bondscoach is geen grote eter.

Naast hem Cooky Voorn, zijn schaduw, achter een dampende pan mosselen. Zijn bril besloeg er van.

Aan tafel ging het eerst nog over van alles. Over klaverjassen en Jorien van den Herik, over Limburg en hoe lekker je daar met je hond kon wandelen, en over Fortuna Sittard, waar Cooky ooit in de dug-out had zitten huilen vanwege alweer een degradatie.

Maar al snel ging het de rest van de avond alleen nog over het aanstaande WK. 'Zes wedstrijden en heel veel geluk, dan kunnen jullie met de Wereldbeker in je handen staan', zei ik, om ook maar eens iets te zeggen. 'Gek idee hè?'

Er viel gelijk een stilte aan tafel. Bert keek naar Cooky. Cooky keek terug. 'Dat je dan in één keer iedereen overtreft', zei ik. 'Rinus Michels, Guus Hiddink, Karel Lotsy, Ernst Happel: iedereen.' Even was het of Cooky zich in een mossel ging verslikken.

Ook Bert van Marwijk leek opeens bevangen door de omvang van het hele idee. Hij kon in elk geval een ogenblik alleen nog met zijn hoofd schudden.

'Ongelooflijk', zei hij.

Dat zegt de bondscoach veel, ongelooflijk. Het is één van zijn stopwoordjes. Twee weken zei hij het weer. Het was vroeg in de wedstrijd tegen Uruguay. Even daarvoor had Giovanni van Bronckhorst het mooiste doelpunt van het WK gemaakt.

In de dug out was iedereen door het dolle geraakt. Zelfs Frank de Boer liet zijn Oeroeboeroe wenkbrauwen een tijdje dansen en produceerde een grimas die zowaar op een lach leek. Bert van Marwijk juichte alleen. Je hoefde geen ervaren NOS-liplezer te zijn om te kunnen ontcijferen wat hij daarbij zei.

'Ongelooflijk.'

Vorige week zondag wandelden Bert en Cooky door de spelerstunnel van het Soccer City Stadium, op weg naar het veld voor de WK-finale. Meer dan een half miljard mensen, van de Noordkaap tot de Seychellen, keken naar hen.

De twee vrienden zagen er gespannen uit. Het leek of ze zich bewust waren dat er meer op het spel stond dan alleen de Wereldbeker, dat hier de identiteit van Nederland als voetballand in het geding was.

De gouden generatie uit de jaren zeventig kon voorgoed in de schaduw worden gezet, Johan Cruijff, Willem van Hanegem, Rob Rensenbrink, Marco van Basten en al die anderen voor eeuwig worden bijgezet in hetzelfde mausoleum waar Abe Lenstra en Faas Wilkes allang verbleven, en eindelijk – eindelijk! – kon ook afscheid worden genomen van het quasi-romantische idee van Oranje, het briljante elftal dat op de beslissende momenten aan zelfdestructie ten onder gaat, maar altijd troost kan putten uit de schoonheid van hun spel.

Maar het mislukte. Zaterdag 11 juli 2010 had het nieuwe ijkpunt van de Nederlandse voetbalgeschiedenis moeten worden, maar het werd de verlenging van een trauma. Die dag verspeelden Bert en Cooky de wereldtitel, zoals hun beroemde voorgangers dat ook al hadden gedaan.

Ongelooflijk.

Echt machtig die octopus. Kan er echt om lachen.

Mag dit persoon ajb geblokkeerd worden. Kritiek wordt verwijderd, maar onzin posts met stomme reclame wordt geduld.