De Zweedse Karin Dreijer Andersson heeft broerlief Olof Dreijer verlaten om nóg wazigere muziek te maken dan dat ze samen als duo ‘The Knife’ deden en dát is haar gelukt. Met het self-titled album heeft Karin als ‘Fever Ray’ een dijk van een plaat neergezet. De dromerige fantasie wereld van de electronische ambient begint direct bij If I Had A Heart om een goede 48 minuten later te ontwaken na de het eindigen van de laatste noten van Here Before. Zomaar even een nummertje opzetten heb ik geprobeerd, maar is niet gelukt. Het album is – zoals zoveel natuurlijk – het best in haar volledige trots. Pas dan valt alles op de juiste plaats en kun je echt genieten van dit album. Natuurlijk heeft het album haar hoogtepuntjes met Seven, Triangle Walks en Coconut, maar ik raad iedereen aan gewoon vooraan te beginnen, ogen te sluiten en je mee laten nemen in deze Zweedse droom, want dit is voor mij duidelijk het album van 2009.

[SIZE="5"">C-Mon & Kypski[/SIZE">


Hoe omschrijf je deze mannen het best? Geen idee, maar het talent een tent op de kop zetten voor ze de show überhaupt zijn begonnen is slechts voor enkelen weggelegd. C-Mon & Kypski weten deze sfeer niet alleen op het podium neer te zetten, maar weten dit ook op het schijfje vast te leggen. Deden ze dat al met Vinyl Voodoo, Static Travellar én Where the Wild Things Are, in 2009 hebben ze daar ook geen problemen mee. We Are Square knalt direct vanaf seconde één met Turn of The Tides. Een vlotte, catchy tune die zonder een moment te vervelen gewoon meer dan 5,5 minuut door loopt. Gevolgt door het – in vergelijking met de openingstrack – rustige China knallen ze er weer in met de single More is Less welke als album promoter gebruikt is. Niet het sterkste nummer van het album, maar ik betrap mijzelf keer op keer dat ik hardop het refrein mee doe. Met burning Hot, Bomba en natuurlijk album afsluiter Revenche of the Pinatas wordt het album verder voorzien van typische C-mon & Kypski tracks.

[SIZE="5"">Thrice[/SIZE">


Wat begon als een bandje wat wel aardig klonk eindigt het als nummer drie van het jaar. Dit had ik ook niet aan zien komen, maar gaandeweg ben ik dit album vaker en vaker opgaan zetten en ben ik het meer en meer gaan waarderen. Ze blijken al behoorlijk wat albums achter de rug te hebben, waar ik nog nooit van gehoord had. Niet verbazingwekkend wanneer blijkt dat Thrice eigenlijk als een emo-screamo groep te boek stond en met Beggars juist erg aan het experimenteren zijn gegaan. Hadden ze dit ‘experimenteren’ volgens de kenner al succesvol gedaan met het uit 2005 afkomstige vierde studio album Vheissu hebben ze dat volgens mij nu echt HEUL goed gedaan. Helaas is het album niet constant superlatieven waardig, maar deze dalletjes worden ruimschoots gecompenseerd door ‘All The World Is Mad’ , ‘The Weight’, ‘In Exile’, ‘Talking Throug Glass’ en als afsluiter ‘Beggars’.

[SIZE="5"">Super Furry Animals[/SIZE">


Dit is waar het lastig wordt. Waar ik nu nog in mijn shortlist de albums van Pearl Jam, The Editors, Stereo’s, Royksopp en Kasabian overhoudt (om maar eens wat te noemen) heb ik nog maar twee plaatsen te verdelen. Voor de vierde plaats kies ik dan voor mijn zomersensatie. Grijs gedraaid de gehele zonne periode door. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat vlogen de tracks van ‘The Furries’ door huize Hannes. En Terecht natuurlijk. De mannen maken op tempo tracks die heerlijke de minuten voorbij laten vliegen. Nummers met een lading of gewoon een domme boodschap ze brengen het allemaal onder een optimistische beat. Deze uit Wales afkomstige gekke Britten hebben met tracks als ‘Moped Eyes’,’ Inconvenience’,’ Helium Hearts’, ‘Flip Flops’ en ‘Lliwiau Llacher’ het album Dark Days – Light Years vol weten te stoppen met nummers die je niet uit je hoofd weet te krijgen. Het mooiste van alles is dat dit totaal niet erg is!

[SIZE="5"">Pearl Jam[/SIZE">


Pearl Jam sluit het feest af. Hier hadden wel makkelijk tien anders albums kunnen staan. Editors, Manchester Orchestra, Stereo’s, Eels, Franz Ferdinand, Royksopp, Animal Collective en ook Porcupine Tree deden mee om een plekje in deze top van het jaar te bemachtigen. Helaas, there’s no room for all of you. Waarom Backspacer nou wel en bijvoorbeeld Merriweather Post-Pavillion niet?
De Stereo’s hebben een leuk, wellicht goed, album afgeleverd, maar na een aantal luisterbeurten moet ik concluderen dat het minder is dan waar ik op gehoopt had. Animal Collective kan ik zo een avond lang aanhoren, maar dat papperige trek ik lang niet altijd, Editors hebben met 4 uitschieters van de 9 gewoon niet een beter album neergezet dan ‘The Back Room’ en ‘An End Has A Start’. Zo kan ik door blijven gaan, maar nummer vijf tot en met heel veel is en blijft gevoelig voor het moment. Dit moment is voor Pearl Jam en dat hebben ze te denken aan ‘The End’, dus zij staan op vijf.Ondanks dat het album in no-time voorbij komt weet het je bij de keel te grijpen, stevig vast te houden en mee te nemen langs iedere track. Er wordt enorm veel over 'The Fixer'geschreven, alsof dat de beste track is. Het album scoort mi. zo hoog vanwege 'Just Breathe', 'Unthought Known' en 'The End'. De rustige tracks dus. Bizar indrukwekkende tracks. Johnny Guiter, Get some en Speed of Sound vullen de top lijst met daarachteraan in willekeurige volgorde de overgebleven vijf nummers. De stem van Vedder speelt in dit alles een grote rol, want die is meer dan goed.

Hoe staat het met de albums Marco? Ik ben wat aan het puzzelen geweest, maar blijf het lastig vinden.

Genesis, top groep, alleen dan wel andersom als jij bescheven hebt. Mijn voorkeur gaat absoluut uit naar de Peter Gabriel periode tot aan ´And then there were three´. Ook de solop carriere van Peter Gabriel heb ik stukken hoger zitten dan het gezwijmel wat Phill ten gehore bracht. Games Without Frontiers is inderdaad een schitterend nummer, maar Solsburry Hill en Sledgehammer zijn toch wel de nummers. Ben bij de Secret World show van hem geweest en als DVD is dat echt een aanrader! Van Genesis zelf ga ik voor Foxtrot!

Ergens had ik de kaizer Chiefs nog verwacht. Verder mooie lijst. (ik wacht nog altijd op de inbreng van Marco in deze topic.)