Dan verhuur hem aan een club als Vitesse of Willem 2. Dan sluit je het in ieder geval uit dat hij zomaar vertrekt en opeens wel goed wordt.

Geef hem tegen Heracles uit maar een kans als je voorkomt ipv Rasmus Lindgren. Deze jongen word anders, jammer genoeg, ontevreden denk ik. Dat lijkt me niet goed, want nu is de chemie en geest goed in deze groep en dat moeten we houden. Evander verdient, bij veilige stand, een kans in plaats van Rasmus.

Niet alleen daarom, ik denk dat Sno juist tegen dit soort ploegen nuttig kan zijn. Hij kan fysiek mee en kan er ook eens invliegen, iets wat je nodig hebt om te laten zien hoe het moet. Je hebt jongens die in Heracles bijv. verslappen en Lindgren zie ik niet een-twee-drie een harde overtreding maken. Evander Sno is juist zo'n jongen die het vuurtje met opstoken, net als Gabri.

Evander Sno Ajax' nieuwe wapen
Door MAARTEN WIJFFELS

AMSTERDAM - Ingeklemd tussen Oleguer en Thomas Vermaelen kon Evander Sno gisteren op de training alvast weer oefenen. Ajax speelt vanavond in de UEFA Cup tegen het Slowaakse Zilina een wedstrijd die de ploeg moét winnen.

Sno geniet als spits. FOTO UP/TOUSSAINT KLUITERS
Voor dit soort klussen gooit trainer Marco van Basten Sno dit seizoen graag in de strijd. Moet er diep in de tweede helft nog worden gescoord of moet Ajax juist een benauwde voorsprong verdedigen, dan komt hij op het veld als targetman. Met zijn lengte en kracht moet Sno voorin ballen vasthouden.

Zijn invalbeurt droeg afgelopen week bij tot belangrijke zeges op bezoek bij Heracles en Twente. ,,We hebben deze zomer ook gekeken naar échte spitsen voor de rol van pinchhitter,’’ stelt Van Basten. ,,Maar we zijn er niet meer aan toegekomen zo’n type te halen. Andere posities invullen had nog meer prioriteit. Toen we eind augustus Evander Sno nog konden halen, zat in ons achterhoofd al de gedachte: als de nood aan de man komt, kan hij in de spits. Dat blijkt dus te werken. Een invalbeurt van hem brengt iets teweeg.’’ Van oudsher is Ajax een club van voetballende spitsen. Mannen van het technisch volmaakte doelpunt bij de eerste paal na een voorzet van de flanken. Maar over de afgelopen 20 jaar kun je intussen ook een lijst opstellen van alle afwijkende types die al voor de club uitkwamen.

Die lijst begint met Frank Stapleton, de Ier die Johan Cruijff in 1987 kocht van Manchester United. Cruijff wilde hem erbij voor het spelen van de lange bal, want met John Bosman en Hennie Meijer waren techniek, snelheid en diepgang al aanwezig. Omdat Stapleton al snel last kreeg van een hernia, kwam hij slechts vier keer in actie.

Leo Beenhakker kocht daarna John van Loen om met Ajax ook opportunistisch te kunnen winnen. In de glorietijd onder Louis van Gaal was Nwankwo Kanu een geniaal rust-en aanspeelpunt, maar onder Van Gaal mislukte later Ivan Gabrich, de spits van wie de trainer nog wel had beloofd hij nooit om zou vallen.

Van Gaals opvolger Morten Olsen kreeg Gerald Sibon als aanvulling op de kwaliteiten van Shota Arveladze en Benni McCarthy. Sinds de eeuwwisseling waren Mido (met zijn kopkracht), Yannis Anastasiou, Angelos Charisteas en Ismaël Urzaiz de meest besproken targetmen.

Op een paar uitzonderingen na zijn al deze spelers geen doorslaande succesnummers geworden in de Arena. Danny Blind kan zich vinden in de stelling dat Ajax een moeilijke club is voor aanvallers die qua techniek niet meteen als Ajax-spelers ogen. ,,Bij binnenkomst moeten dergelijke spelers meer scepsis overwinnen, óók in de kleedkamer,’’ beaamt de oud-libero en huidige technisch manager. ,,Daarna kan het alsnog goed uitpakken wanneer ze gaan scoren.

Maar als ik terugkijk op mijn tijd in het eerste, dan herinner ik me maar één spits die iedereen meteen bij zijn aankomst al bekoorde. Dat was Arveladze.

Die legde een bal met zoveel gevoel op zijn borst neer dat je gelijk wist: dít is voetbal.’’ Het tegenovergestelde gebeurde met Gabrich, van wie Ronald de Boer later zei: ,,Toen ik Gabrich zijn eerste bal zag stoppen op de training wist ik al: dit wordt niks.’’ Evander Sno is ook geen voetballer op wie Ajacieden meteen verliefd worden. Eerder dit seizoen floten toeschouwers in de Arena afkeurend bij een paar mindere optredens van de jeugdinternational op het middenveld. Maar Sno’s nieuwe rol kan in de beeldvorming juist positief voor hem uitpakken. Als middenvelder wil hij aan de bal nog wel eens te langzaam handelen. In de aanval pakt dat nadeel ineens in zijn voordeel uit. Daar geeft hij ploeggenoten de tijd die nodig is om bij te kunnen sluiten.

Het meest opmerkelijke compliment voor de spits Evander Sno kwam onlangs van Foppe de Haan. Die werd met Jong Oranje in Zwitserland uitgeschakeld voor het EK van 2009 na een wedstrijd waarin de ploeg bij een 1-0 achterstand een targetman ontbeerde.

,,Achteraf hadden we Sno toch wel kunnen gebruiken,’’ verzuchtte De Haan over de speler die hij kort daarvoor had verbannen. Voor de breuk was Sno zelfs een tijdje topscorer van Jong Oranje in de EK-kwalificatiereeks. Hij maakte drie doelpunten in zijn eerste vijf interlands, telkens als spits.

Bij Jong Ajax heeft hij er dit seizoen in die rol ook alweer vier in liggen. ,,Ik geniet daar natuurlijk van,’’ zegt Sno zelf. ,,Zoals het ook voldoening gaf om tegen Heracles en Twente twee assists te verzorgen. Maar het is niet zo dat ik nu zeg: zet mij de rest van mijn loopbaan maar voorin. Ik ben een middenvelder in hart en nieren. Dat zal niet meer veranderen.’’